Anna Komnena

Anna Komnena (1083–1153) – bizantyńska księżniczka i historyczka, córka cesarza Aleksego I Komnena.

Aleksjada (1148)

Ta sekcja ma chronologiczny układ cytatów.

Moim prawowitym mężem był cezar Nikefor, potomek rodu Bryenniosów, człowiek, który znacznie przewyższał swoich współczesnych urodą, inteligencją i precyzją wymowy. Oglądanie i słuchanie go było przyjemnością.
- Źródło: przedmowa, 3,1
- Zobacz też: mąż

Ująwszy rządy nad Rzymianami, zajął się wszystkimi sprawami państwa, ponieważ był człowiekiem w ogóle przedsiębiorczym, stał się, można by powiedzieć, ośrodkiem działania (…) ów słynny znawca sztuki rządzenia, Aleksy, wprowadził dla dobra cesarstwa nowatorstwo zarówno w rozdzielaniu stanowisk, jak i w nazwach tytułów.
- Źródło: księga III, 2,8
- Zobacz też: Aleksy I Komnen

To był cały Zachód, wszystkie barbarzyńskie plemiona zamieszkujące krainy od drugiego brzegu Adriatyku po Słupy Herkulesa maszerowały na Azję.
- Opis: wspominając, jak w 1096 obserwowała z murów Konstantynopola przemarsz wojsk krzyżowców w kierunku Ziemi Świętej.
- Źródło: księga X, 5,4
- Zobacz też: I wyprawa krzyżowa

Dziwię się, jak nos Boemunda mógł wytrzymać taki atak fetoru.
- Opis: o podstępie, jakim posłużył się wódz Normanów, Boemund, który żeby w roku 1104 uciec z Antiochii rozgłosił wieść o swojej śmierci, położył się w trumnie ze zdechłym kogutem cuchnącym jak trup, i tak został przewieziony statkiem do Rzymu.
- Źródło: księga XI, 12,13

Aleksjada jest pasjonującą lekturą. Jest to historia rządów jej ojca, biografia jej rodziny i jej własna autobiografia, gdyż często przedstawia ona swe osobiste reakcje na wydarzenia, swe myśli i obawy. A przy tym napisana jest w najbardziej klasycznej formie attyckiej greki, pełnej niejasnych słów i starożytnych porzekadeł. Styl Anny jest bardzo wyrafinowany i dość trudny. Podobnie jak rządy jej ukochanego ojca, Aleksego I Komnena, jej historia jest śmiała, nowatorska i niezwykła. Żadna inna średniowieczna kobieta, czy to na Wschodzie, czy na Zachodzie, nie miała dość wyobraźni, pewności siebie ani talentu, by poważyć się na równie ambitne przedsięwzięcie.
- Autorka: Judith Herrin, Bizancjum. Niezwykłe dziedzictwo średniowiecznego imperium, przeł. Norbert Radomski, wyd. Rebis, Poznań 2020, s. 287.

Kobieta mędrsza niż mężczyźni w słowach, bardziej męska w czynach, bardziej stała w planach, bardziej roztropna w chwilach próby (…), kobieta patrząca na świat trojgiem oczu: naturalnego wzroku, naukowej dociekliwości oraz najgłębszego doświadczenia.
- Autor: Jerzy Tornikes, Mowa pogrzebowa (XII w.); cyt za: Judith Herrin, Bizancjum. Niezwykłe dziedzictwo średniowiecznego imperium, przeł. Norbert Radomski, wyd. Rebis, Poznań 2020, s. 277.