Zakopane

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Herb Zakopanego
Panorama Zakopanego z Giewontu

Zakopane – miejscowość turystyczna, stolica polskich Tatr.

  • Jestem przeciwnikiem robienia z Zakopanego pępka świata. Góralom trzeba więcej pokory, otwartości na świat.
  • Najlepsze czasy Zakopanego zaczynają się po 1890 roku. Przejmuje wtedy rolę, której już nigdy więcej nie pełniło, mianowicie letniej stolicy. To określenie się zbanalizowało, ale wtedy było autentyczną płaszczyzną życia kulturowego między zaborami. Było bardzo silnym ośrodkiem kulturotwórczym.
  • Niepowtarzalną i niespotykaną gdzie indziej cechą Zakopanego nie są bynajmniej góry, ani folklor góralski, ale symbioza tych trzech czynników: Tatr, góralszczyzny i inteligencji polskiej, która z Tatr i góralszczyzny czerpie natchnienie twórcze. Zakopane może i powinno być miejscem wspaniałych – choć nie masowych – imprez kulturalnych na najwyższym poziomie, niekomercyjnych festiwali, wystaw i edycji książkowych, a nie tylko targiem turystyki i handlu.
    • Autor: Władysław Orkan, O przyszłość Zakopanego, „Głos Zakopiański” nr 2, 1926
  • W latach, kiedy jeszcze żył i mieszkał tu ś.p. Stanisław Witkiewicz, Dyonizy Bek i in., Zakopane, zwłaszcza w zimie, miało przemiłą towarzyską atmosferę. W czytelni Biblioteki Publicznej (na Polance), którą zajmował ś.p. Stefan Żeromski, odbywały się co tydzień zebrania i dyskusje. Wieczory literackie, koncerty, odczyty, cieszyły się stale powodzeniem. Dziś cóż widzimy? Od poważniejszych zebrań wszystko stroni – Muzeum zimną kostnicą – o Bibliotece mało kto wie, czy istnieje, jedynie pociągają młódź ogłupiające dancingi.
    • Autor: Władysław Orkan, Zadania inteligencji w Zakopanem, „Głos Zakopiański” nr 3, 1926
  • Żeby Zakopane mogło zostać ukształtowane, musiał zostać spełniony pewien układ warunków. W latach 60. XIX wieku na Krakowie kończyły się możliwości komunikacyjne. Do niego można było dojechać koleją, ale dalej trzeba było jechać furką. Kiedy Stanisław Witkiewicz zamierzał się osiedlić w Zakopanem w 1890 roku, mógł dojechać koleją do Chabówki i stamtąd dalej furką. Wreszcie w 1899 roku linia kolejowa została przedłużona do samego Zakopanego, które wtedy było już dobrze rozreklamowane.