Wiosna, panie sierżancie

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Wiosna panie sierżancie – polska komedia obyczajowa z 1974 roku w reżyserii Tadeusza Chmielewskiego i z jego scenariuszem.

Wypowiedzi postaci[edytuj]

  • Milicjant to zawsze powód znajdzie, jak chce.
    • Postać: Władysław Lichniak, starszy sierżant MO
  • Nie żałować! Porządnie tyłek zerżnąć!
    • Postać: wędkarz nad rzeką
    • Opis: o Heli do Władysława Lichniaka.
  • Przed posterunkiem ma być spokój! Sierżant się uczy!
    • Postać: mężczyzna
    • Opis: sierżant uczył się do matury i mieszkańcy miasteczka starali się mu w tym pomagać.

Dialogi[edytuj]

– A co to takiego jest bikiniarz?
– To jest taki człowiek, który się chce wyróżnić od wszystkich.
  • Opis: rozmowa dwóch mężczyzn nad rzeką.
– Malarz malował 9 miesięcy, aż wymalował wózek dziecięcy!
– Portret!
– My śpiewaliśmy wózek.
– To źle.
  • Opis: Sierżant Lichniak zwraca uwagę malarzowi, który podśpiewuje przy malowaniu.

Inne[edytuj]

  • „Nie zanurza się całego pędzla w farbie
    Tylko pracujący włos lekko strząsa nadmiar!
    Farby! Tralala, tralala...
  • Opis: przyśpiewka malarza Gienka, gdy siedział w celi podczas malowania posterunku przez sierżanta Lichniaka.

Zobacz też[edytuj]