Wład Palownik

Wład Palownik (1431–1476) – hospodar wołoski w latach 1448, 1456–1462 oraz 1476 z dynastii Basarabów. Stanowił inspirację dla postaci książkowego i filmowego Drakuli.

Czego jeszcze pragniecie? Czy chcecie uwolnić się od trosk, nie potrzebując już niczego innego na świecie?
- Opis: do ludzi ubogich i chorych, których zaprosił na przyjęcie specjalnie zaaranżowane dla nich; gdy odpowiedzieli oni twierdząco, Vlad kazał zabić salę deskami i podłożyć ogień, wskutek czego wszyscy zaproszeni zginęli; Vlad uzasadniał swój czyn stwierdzeniem, że był on konieczny, aby ludzie ci nie stanowili już nigdy więcej dla nikogo dodatkowego ciężaru.
- Źródło: Miranda Twiss, Najwięksi zbrodniarze w historii, tłum. Arkadiusz Czerwiński, wyd. Muza, Warszawa 2004, ISBN 8373194428, s. 68.

Zabijałem mężczyzn i kobiety, starych i młodych, którzy żyli w Oblucitza i Novselo. Zabiliśmy 23 884 Turków i Bułgarów, nie licząc tych, których spaliliśmy w ich domach lub których głów nasi żołnierze nie odcięli. Złamałem pokój z sułtanem.
- Źródło: Miranda Twiss, Najwięksi zbrodniarze w historii, op. cit., s. 70.

O Władzie Palowniku[edytuj]

Człowiek, który potrafi wzbudzić taki strach u swoich poddanych, dokonałby cudów na czele wielkiej armii.
- Autor: Mehmed II Zdobywca
- Źródło: Alex Axelrod, Charles Phillips Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon, wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 616.

Jego sposób życia był równie straszny, co jego imię.
- Źródło: rosyjski manuskrypt z końca XV w., cyt. za: Simon Sebag Montefiore, Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa, tłum. Jerzy Korpanty, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 9788324715480, s. 105.

(…) nie ma powodu, by nazywać Vlada krwiopijcą, czy też posądzać go o to, że zamieniał się w wampira. Błąd, który trzy wieki później został upowszechniony przez dzieło Stockera, najprawdopodobniej wziął się z przejęzyczenia: po rumuńsku drac oznacza diabła, zaś w Mołdawii drakul to wampir, czyli zwierzę potrzebujące ciepłej krwi do przeżycia. Oczywiste jest, że w porównaniu z prawdziwym Vladem IV bohater wspomnianej powieści i tylu filmów był niemal sympatycznym trupem, grzecznie wracającym do swej trumny. Vlad Tepes skończył źle, bardzo źle. A jednak w zbiorowej pamięci mieszkańców Transylwanii pozostała legenda o wielkim bohaterze narodowym, który, gdy zajdzie taka potrzeba, powróci, by uratować swój naród. Faktem jest, że legendą Palownika zawsze straszono niegrzeczne dzieci…
- Autor: José María López Ruiz, Tyrani i zbrodniarze. Najwięksi nikczemnicy w dziejach świata, tłum. Agata Ciastek, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2006, s. 127.

Przedstawiał się jako obrońca swych chrześcijańskich poddanych przed agresją muzułmańskich Osmanów, w istocie jednak był bardziej zainteresowany osobistymi rozgrywkami politycznymi i zdradzieckimi intrygami, prowadząc zażartą walkę o władzę i dominację w regionie z przedstawicielami innych lokalnych dynastii i rodów. Był zwyrodniałym, morderczym sadystą, który wykazywał się tak wielkim okrucieństwem, że zainspirował powstanie legendy o Drakuli. Jednak historia Drakuli jest stosunkowo niewinna w porównaniu z rzeczywistością. Mordując dziesiątki tysięcy osób – od niedołężnych wieśniaków i włóczęgów po arystokratów i ambasadorów obcych państw – stał się znany jako „książę palownik”; jego ulubioną metodą wykonywania kary śmierci było nabijanie ofiary na zaostrzony i naoliwiony pal.
- Autor: Simon Sebag Montefiore, Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa, tłum. Jerzy Korpanty, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 9788324715480, s. 105.

Vlad był chorym, sadystycznym potworem, ale wielu i tak uważało go za bohatera. Przy całym swym okrucieństwie był utalentowanym przywódcą i udało mu się zakończyć epokę wieloletnich waśni w kraju. Z powodzeniem odpierał także najazdy Turków, którzy nieustannie próbowali wedrzeć się na teren Wołoszczyzny.
- Autor: Rodney Castleden, Wcielenia zła. Najgorsi ludzie świata, tłum. Katarzyna Bieniaszewska, wyd. Bellona, Warszawa 2008, ISBN 9788311112810, s. 43.