Uczta dla wron

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Uczta dla wron (ang. A Feast for Crows) – powieść fantasy, czwarta część cyklu Pieśni Lodu i Ognia Georga R.R. Martina; tłumaczenie – Michał Jakuszewski.

Cienie śmierci[edytuj]

(Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 2012; tłumaczenie – Michał Jakuszewski)

  • – (…) Ale co za pożytek ze świecy, która nie daje światła?
    – To jest lekcja (…). Ostatnia lekcja, jaką musimy opanować, zanim włożymy na szyję łańcuch maestera. Szklana świeca ma symbolizować prawdę i naukę, które są czymś rzadkim, pięknym i kruchym. Nadaje się im kształt świec, aby nam przypomnieć, że maester musi być źródłem światła wszędzie, gdzie służy, a są ostre po to, byśmy pamiętali, że wiedza jest niebezpieczna. Mędrcy mogą stać się aroganccy z powodu swej wiedzy, a maester zawsze musi być skromny. Szklana świeca przypomina nam również o tym. Nawet gdy złoży już śluby, wdzieje łańcuch i wyruszy na służbę, będzie pamiętał, jak czuwał w ciemności i w żaden sposób nie był w stanie zapalić świecy… albowiem nawet dla tych, którzy posiedli wiedzę, niektóre rzeczy nie są możliwe.
    • Opis: rozmowa uczniów z Cytadeli o obsydianowej świecy.
    • Źródło: s. 20, 21
    • Zobacz też: mędrzec, wiedza
  • Arcymaester Rigney napisał ongiś, że historia toczy się kołem, gdyż ludzka natura jest zasadniczo niezmienna. Twierdził, że wszystko, co się kiedyś wydarzyło, musi powtórzyć się w przyszłości.
    • Postać: Rodrik Harlaw
    • Źródło: s. 235
  • Im więcej dajesz królowi, tym więcej od ciebie żąda. Kroczymy po moście z lodu, mając po obu stronach przepaść. Wystarczająco trudno jest zadowolić jednego króla. Zadowolić dwóch jest niemal niemożliwe.
    • Postać: Jon Snow
    • Źródło: s. 114
  • Ludzie honoru często robią dla swych dzieci rzeczy, których nigdy by nie zrobili dla siebie.
    • Postać: Petyr Baelish
    • Źródło: s. 225
  • Ludzie z Cytadeli już od stuleci otwierali ciała umarłych, żeby poznać naturę życia. Ja zapragnąłem poznać naturę śmierci i w tym celu otwierałem ciała żywych.
    • Postać: Qyburn
    • Źródło: s. 161
  • Mężczyźni mają blizny, kobiety sekrety.
    • Postać: Cersei Lannister
    • Źródło: s. 354
  • Miecz jest wart tylko tyle, co ten, kto nim włada.
    • Postać: Creighton Longbough
    • Źródło: s. 85
  • Milczenie jest przyjacielem księcia. Słowa są jak strzały (…). Gdy już je wypuścisz, nie możesz ich przywołać z powrotem.
  • Miłości nie można zjeść, kupić za nią konia ani ogrzać nią swych komnat w zimną noc.
    • Postać: Tywin Lannister
    • Źródło: s. 144
  • Na tym świecie panna musi być nieufna, bo inaczej szybko utraci cnotę.
    • Postać: Brienne z Tarthu
    • Źródło: s. 399
  • – Niektórzy myślą dlatego, że boją się działać.
    – Między strachem a ostrożnością jest różnica.
    • Opis: rozmowa Tyene Sand z Doranem Martellem.
    • Źródło: s. 67
  • Nigdy nie lubiłem pouczania. Może o tym zaświadczyć całkiem sporo nieboszczyków.
    • Postać: Lyn Corbray
    • Źródło: s. 475
  • – Powiedz mi, jak się nazywasz, dziecko – zażądał wreszcie zakapturzony mężczyzna.
    – Sola. Przybyłam tu z Solanek nad Tridentem. (…)
    – Nie – rzekł kapłan. – Powiedz mi, jak się nazywasz.
    – Gołąbek – odpowiedziała tym razem.
    – Jak się naprawdę nazywasz, dziecko.
    – Matka mówiła na mnie Nan, ale przezwali mnie Łasicą…
    – Jak się nazywasz? (…)
    – Arry. Jestem Arry.
    – To już bliżej. A naprawdę? (…)
    – Arya – za pierwszym razem wymówiła swe imię szeptem. Za drugim rzuciła mu je prosto w twarz. – Jestem Arya z rodu Starków.
    – To prawda – zgodził się.
    • Opis: rozmowa Aryi z kapłanem w Domu Czerni i Bieli.
    • Źródło: s. 141, 142
  • Prawdę powie ci zwierciadło, nie języki męzczyzn.
    • Postać: septa Roelle
    • Źródło: s. 399
  • Widzisz, słodka siostro? Wszędzie szukałaś Tyriona, a on cały ten czas ukrywał się w macicy Lollys.
    • Postać: Jaime Lannister
    • Opis: na wieść, że mąż Lollys nadał jej dziecku imię Tyrion.
    • Źródło: s. 326
  • Wiedza jest bronią, Jon. Uzbrój się dobrze, zanim wyruszysz do boju.
    • Postać: maester Aemon
    • Źródło: s. 125
  • Wolę martwą historię. Martwą historię spisuje się inkaustem, a żywą krwią.
    • Postać: Rodrik Harlaw
    • Źródło: s. 237
  • Wrony często toczą ze sobą boje o ciało umarłego i zabijają się o jego oczy. (…) Mieliśmy jednego króla, a potem pięciu. A teraz widzę tylko wrony, walczące ze sobą o trupa Westeros.
    • Postać: Rodrik Harlaw
    • Źródło: s. 238
  • Wszyscy ludzie kłamią, kiedy się boją.
    • Postać: kapłan w Domu Czerni i Bieli
    • Źródło: s. 439
  • Zanim stracił wzrok, kochał księgi tak samo jak Samwell Tarly. Potrafił pojąć, że człowiek może czasem w nie wpaść, jakby każda stronica była dziurą prowadzącą do innego świata.
    • Opis: o maestrze Aemonie
    • Źródło: s. 106

Sieć spisków[edytuj]

(Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 2012; tłumaczenie – Michał Jakuszewski)

  • Być może umiemy latać. Wszyscy. Jak mamy się o tym dowiedzieć, jeśli nie skoczymy z jakiejś wysokiej wieży? (…) Żaden człowiek nie dowie się, na co go stać, dopóki nie odważy się skoczyć.
    • Postać: Euron Greyjoy
    • Źródło: s. 371
  • Czasy są interesujące, moja słodka, a gdy czasy są interesujące, mieczy nigdy nie jest zbyt wiele.
    • Postać: Petyr Baelish
    • Źródło: s. 371
  • Fale rozbijają się o górę, ale nie przestają nadchodzić, jedna po drugiej, aż w końcu z góry zostaną jedynie kamyki. A potem nawet je unosi woda i na wieczność znikają w morskiej otchłani.
    • Postać: Aeron Greyjoy
    • Źródło: s. 105
  • Gorghan ze Starego Ghis napisał kiedyś, że proroctwo jest jak zdradliwa kobieta. Bierze ci członka w usta, a ty jęczysz z przyjemności i myślisz, jakie to słodkie, jakie miłe, jakie dobre… ale potem ona zaciska zęby i twoje jęki przechodzą w krzyk bólu. Taka jest natura proroctwa według Gorghana. Gdy tylko może, odgryzie ci fiuta. (…). Ale z drugiej strony…
    • Postać: arcymaester Marwyn
    • Źródło: s. 451
  • Jeśli ktoś potrafi śpiewać o bitwach, to jeszcze nie znaczy, że umie walczyć.
    • Postać: Samwell Tarly
    • Źródło: s. 37
  • – (…) każda mała dziewczynka potrzebuje dużego brata, który będzie jej bronił, a Tywin był duży, nawet kiedy miał dziesięć lat. – Westchnęła. – Kto nas teraz obroni? (…)
    – Tywin zostawił syna.
    – Masz rację. Prawdę mówiąc, tego właśnie boję się najbardziej. (…)
    – Czemu miałabyś się bać?
    – Jaime – odparła, pociągając go za ucho – słodziutki. Znam cię od czasu, gdy byłeś dzieciątkiem u piersi Joanny. Uśmiechasz się jak Gerion i walczysz jak Tyg, jest też w tobie trochę z Kevana, bo w przeciwnym razie nie nosiłbyś tego białego płaszcza… ale to Tyrion jest synem Tywina, nie ty.
    • Opis: rozmowa Jaimego z ciotką Genną.
    • Źródło: s. 202
  • Kiedy ludzie muszą żyć jak szczury w ciemnościach pod ziemią, szybko zapominają o litości, tak samo jak o mleku i miodzie.
    • Postać: Thoros z Myr
    • Źródło: s. 387
  • Na szubienicy wszyscy są braćmi.
    • Źródło: s. 262
  • (…) niektórzy rycerze są mroczni i straszliwi, pani. Wojna z nas wszystkich robi potwory.
    • Postać: Thoros z Myr
    • Źródło: s. 387
  • Niewinność i doświadczenie tworzą razem idealne małżeństwo.
    • Postać: Petyr Baelish
    • Źródło: s. 354
  • Oświetlamy Drogę.
    • We Light the Way. (ang.)
    • Opis: dewiza rodu Hightowerów.
    • Źródło: s. 484
  • Pięciu królów zostawiło nam w spadku bardzo niewiele pokoju i porządku, a obawiam się, że i to nie przeżyje trzech królowych.
    • Postać: Petyr Baelish
    • Źródło: s. 371
  • To bycie nisko urodzonym jest niebezpieczne, gdy wielcy lordowie grają w swoje gry o trony (…).
    • Postać: septon Meribald
    • Źródło: s. 265
  • – To była wojna dziewięciogroszowych królów? (…)
    – Tak ją zwali, choć nie widziałem żadnego króla, a i nie zarobiłem ani grosza. Ale z całą pewnością była to wojna.
    • Opis: rozmowa Hyle’a Hunta z septonem Meribaldem.
    • Źródło: s. 27
  • Tylko tchórz zrywa owoc, gdy może sobie wziąć cały sad.
    • Postać: Euron Greyjoy
    • Źródło: s. 117
  • Wiedza mogła być równie cenna jak złoto, bardziej śmiercionośna niż sztylet.
    • Źródło: s. 57
  • – (…) Wszyscy ludzie z Westeros uważają, że miłość to coś wstydliwego. Miłość nikomu nie przynosi wstydu. Jeśli wasi septonowie mówią, że jest inaczej, to znaczy, że waszych siedmiu bogów to z pewnością demony. Na wyspach wiemy lepiej. Nasi bogowie dali nam nogi, byśmy biegali, nosy, byśmy wąchali, i ręce, byśmy dotykali i czuli. Jakiż szalony, okrutny bóg dałby ludziom oczy, a potem powiedziałby, że muszą je cały czas trzymać zamknięte i nigdy nie patrzeć na piękno świata? To byłby potworny bóg, demon ciemności. – Kojja dotknęła Sama między nogami. – To również bogowie dali ci w jakimś celu, do… jak brzmi to westeroskie słowo?
    – Pierdolenia – podpowiedział Xhondo.
    – Tak, do pierdolenia. Po to, byś mógł sprawiać przyjemność i robić dzieci. Nie ma w tym wstydu.
    • Źródło: s. 235
  • (…) wszyscy się okłamujemy, kiedy pragniemy w coś uwierzyć.
    • Postać: maester Aemon
    • Źródło: s. 227
  • Zawsze miej przyjaciół za plecami, a wrogów tam, gdzie będziesz ich widział.
    • Źródło: s. 50
  • Żadne wino nie jest słodsze od zabranego wrogowi.
    • Źródło: s. 115