Tęsknota Veroniki Voss

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Tęsknota Veroniki Voss (niem. Die Sehnsucht der Veronika Voss; pol. także Tajemnica Veroniki Voss) – niemiecki dramat psychologiczny z 1982 roku w reżyserii Rainera Wernera Fassbindera. Autorami scenariuszaRainer Werner Fassbinder, Pea Fröhlich i Peter Märthesheimer.

Wypowiedzi postaci[edytuj]

Marianne Katz[edytuj]

  • (…) artyści nie są zwykłymi ludźmi. Bywają bezmyślni albo zapominalscy. Nie tacy dokładni i porządni jak pan czy ja.
    • Opis: do Roberta.
    • Zobacz też: artysta
  • Przecież nie chcesz jeszcze umrzeć, prawda? Umrzesz dopiero wtedy, kiedy ci na to pozwolę.
    • Opis: do Veroniki Voss.
    • Zobacz też: śmierć

Robert Krohn[edytuj]

  • Nocą słuchać tego, co niesłyszalne.
    Setne imię Allaha.
    Niezapisany dźwięk bębna, gdy umarł Mozart.
    Rozmowy zasłyszane w łonie matki.
  • Wyzwolony od pamięci,
    byłem pięcioma szklanymi kulami,
    bez laurów, bez perspektyw.
    Wczoraj był dobry dzień na umieranie.
    Dziś ostatnich gryzą psy.
    • Opis: własny wiersz.

Veronika Voss[edytuj]

  • Kiedy aktorka gra kobietę, która chce się podobać mężczyźnie, wyraża sobą wszystkie kobiety świata. A do tego potrzebuje muzyki i światła.
  • Łamanie serc to mój zawód.
  • Mam umówione spotkanie z moim producentem. Producentem filmowym. Wie pan, jak to jest. Dzięki mnie zarobił pierwszy milion, teraz myśli o drugim.
  • Okazał mi pan dobroć, nie wiedząc, że jestem Veroniką Voss, że jestem sławną aktorką. Wreszcie byłam zwykłym człowiekiem.
  • Światło i cień – to prawdziwa tajemnica filmu.
  • Wszystko, co posiadam, należy do pani. Jedyne, co jeszcze mogę pani dać, to moja śmierć.
    • Opis: w swej filmowej roli, później podobnie zwróciła się do dr Marianne Katz.
  • Zmagania ludzi są zawsze ekscytujące.

Inne postacie[edytuj]

  • Aktorzy są głupi, zakłamani i próżni. (…) Wszyscy aktorzy piją. A jeśli nie mają nowych propozycji, chleją. Takie są prawa natury. (…) Każda plotka na temat aktorów jest zawsze prawdziwa.
  • Ludzie czasem zmieniają adresy (…) i nie informują tych, którzy mogliby ich szukać. A może nie chcą, by ktoś ich odnalazł. Są ludzie, którzy próbują robić ze swojego życia tajemnicę.

Zobacz też[edytuj]