Stowarzyszenie wędrujących dżinsów

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Stowarzyszenie wędrujących dżinsów (ang. Sisterhood of the Traveling Pants) – powieść Ann Brashares wydana w 2001 roku; tłumaczenie – Paulina Braiter.

  • – Chyba za dużo myślę – wyjąkała.
    Andrew pokiwał głową z miną mędrca.
    – Ach tak. To bardzo źle. Nie myśl za dużo. Najlepiej w ogóle przestań myśleć.
    – Postaram się. (…)
    – Carmen! – zagrzmiał Andrew. – Mam nadzieję, że nie zaczęłaś znowu myśleć!
  • Cudownie było mieć go przy sobie. Uwielbiała to uczucie. Nigdy nie będzie miała dość. To było tak cudowne, że aż niesprawiedliwe. Nie potrafiła wyrzec się poglądu, że we wszechświecie panuje specyficzna równowaga. Płacisz za to, co dostajesz. Więc jeśli idzie o szczęście, miała już spory dług.
    • Postać: Tibby
  • Czuła się jak biegacz długodystansowy, który ciężko walczy o przebiegnięcie mili w czasie poniżej pięciu minut, a na mecie dowiaduje się, że można to było zrobić w cztery.
  • Jesteś okropny i nienawidzę Cię – powiedziała mu w myślach, chociaż wiedziała że to nie prawda.
  • Kiedy pamiętasz o tym, że masz zapomnieć, to znaczy, że jeszcze wspominasz. Dopiero gdy całkiem zapomnisz o zapominaniu, to zapomniałaś na prawdę.
    • Postać: Lena
  • Może szczęście to kwestia bilansu plusów – światła zmieniającego się na zielone, gdy podchodzimy do przejścia – i minusów – gryzącej metki przy kołnierzu – spotykających nas każdego dnia. I może na każdego przypada taka sama jego dawka. Może w istocie nie liczy się fakt, czy jest się sławną pięknością, czy też rozpaczliwie szarą myszką. Może nie jest ważne, że nasza przyjaciółka umiera. Może po prostu trzeba żyć.
    • Postać: Tibby
  • Za każdym razem, gdy robi się coś dlatego, że „życie jest zbyt krótkie” można być pewnym, że życie okaże się wystarczająco długie, by za to pokarać.