Rodzina Połanieckich (serial telewizyjny)

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Rodzina Połanieckich – polski serial obyczajowo-kostiumowy z roku 1978, powstały na podstawie powieści Henryka Sienkiewicza pt. Rodzina Połanieckich; reż. Jan Rybkowski. Autorami scenariusza są Bożena Hlebowicz i Andrzej Mularczyk.

Wypowiedzi postaci[edytuj]

  • Jesteś równie głupi jak piękny.
    • Postać: Helena Zawiłowska
    • Opis: do Kopowskiego.
    • Źródło: odcinek 7, Powrót
  • My wszyscy powinniśmy się naprawdę pieczętować pługiem. I powiem wam jeszcze, że to nie tylko wrócił pan Stanisław Połaniecki, nie tylko pani Maria Połaniecka. To wróciła rodzina Połanieckich. Bo się w niej odezwał instynkt całych pokoleń, które z gleby wyrosły i których prochy tę glebę użyźniły.
    • Postać: Janisz
    • Źródło: odcinek 7, Powrót
  • Wszystkie nasze kłopoty, jaśnie panie, to przez te baby.
    • Postać: Filipek
    • Opis: do Stanisława Połanieckiego.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie

Edward Bukacki[edytuj]

  • Ja czuję śmierć. Żyję z nią.
    • Opis: do Stanisława Połanieckiego.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie
    • Zobacz też: śmierć
  • Jedno jedyne samobójstwo uważam za rzecz absolutnie uzasadnioną. To samobójstwo z miłości.
    • Opis: do Stanisława Połanieckiego.
    • Źródło: odcinek 2, Między nienawiścią a miłością
    • Zobacz też: samobójstwo
  • Nie mam w sobie paliwa, więc go sobie dodaję.
    • Opis: do Stanisława Połanieckiego.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie
  • Tu nie mogę być dostatecznie bydlęciem. A z duszy chcę nim być.
    • Opis: do Stanisława Połanieckiego.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie
    • Zobacz też: dusza
  • Wobec coraz częstszych na świecie zboczeń umysłowych, mogę tylko ubolewać nad wami.
    • Opis: do Maryni Pławickiej i Stanisława Połanieckiego.
    • Źródło: odcinek 4, Narzeczeni

Litka Chwastowska[edytuj]

  • Czy to prawda, że jak ktoś chory o coś prosi, to mu się nie odmawia?
    • Opis: do matki Emilii.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie
    • Zobacz też: choroba
  • Ja teraz wiem, że jak chore dziecko prosi, to mu się nie odmawia. Pan Stach teraz nigdy nie będzie smutny.
    • Opis: na łożu śmierci po zgodzie Maryni Pławickiej na ślub ze Stanisławem Połanieckim.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie
  • Tak mi dziwnie. Tak mi słabo. O, morze płynie. Takie duże morze. Mamo, mamo.

Hipolit Apolinary Maszko[edytuj]

  • Ja biorę pannę Krasławską nie z miłości, ale dla majątku.
    • Opis: do Stanisława Połanieckiego o swoim przyszłym małżeństwie.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie
    • Zobacz też: miłość, majątek
  • Ja mam więcej długów niż włosów na głowie.
    • Opis: do Stanisława Połanieckiego.
    • Źródło: odcinek 7, Powrót
    • Zobacz też: dług, włos
  • My bankruci mamy też swój punkt honoru.
    • Opis: do Stanisława Połanieckiego.
    • Źródło: odcinek 7, Powrót
    • Zobacz też: bankructwo, honor
  • Ona wolała na ciebie się gniewać, niż mnie kochać.
    • Opis: do Stanisława Połanieckiego o Maryni Pławickiej.
    • Źródło: odcinek 4, Narzeczeni
  • Panna Krasławska będzie żoną kwaśną, nieprzyjemną i złą.
    • Opis: do Stanisława Połanieckiego o swojej przyszłej żonie.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie
    • Zobacz też: kobieta
  • Panna Krasławska jest kobietą zimną, sztywną, mechaniczną.
    • Opis: do Stanisława Połanieckiego o swojej przyszłej żonie.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie

Pławicki[edytuj]

  • Kobiety należy zdobywać, a nie poddawać się im, ot co wam powiem.
    • Opis: do Świrskiego i Waskowskiego.
    • Źródło: odcinek 7, Powrót
  • La grand nouvel. Osnowski będzie się strzelał z Kopowskim. Przyłapał ich in flagranti. Wrócił wcześniej z polowania, a tu figlarka w ramionach Kopowskiego.
    • Opis: o pojedynku.
    • Źródło: odcinek 7, Powrót
    • Zobacz też: pojedynek
  • Wszystko to te wasze ateizmy, hipnotyzmy, socjalizmy. Młodzież nie ma zasad, ot co.

Marynia Pławicka-Połaniecka[edytuj]

  • Jak ludzie mogą żyć na tej planecie nie mając kilku łokci ziemi, o której by mogli powiedzieć „moja”.
    • Opis: do Stanisława Połanieckiego.
    • Źródło: odcinek 7, Powrót
    • Zobacz też: ziemia
  • Stach się stał taki inny. Nie znaczy, żeby nie był troskliwy, ale taki daleki.
    • Opis: do Bigielowej o mężu Stanisławie Połanieckim.
    • Źródło: odcinek 7, Powrót
  • Szkaradny zazdrośnik.
    • Opis: do Stanisława Połanieckiego.
    • Źródło: odcinek 4, Narzeczeni
    • Zobacz też: zazdrość
  • W nieszczęściu każdy pokazuje się tym, kim jest.

Stanisław Połaniecki[edytuj]

  • Apolinary, podziwiam cię. Wiedziałem, że masz spryt, ale że jesteś poetą.
    • Opis: do Hipolita Apolinarego Maszki.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie
    • Zobacz też: spryt, poeta
  • Cisną mnie lakierki.
    • Opis: przed ślubem.
    • Źródło: odcinek 5, Spełnienie
  • Czy pani widzi, co się ze mną dzieje? Ja panią kocham.
    • Opis: do Teresy Maszko.
    • Źródło: odcinek 6, Zdrada
  • Dla niej miłość, małżeństwo to służba.
    • Opis: o żonie Maryni.
    • Źródło: odcinek 6, Zdrada
    • Zobacz też: małżeństwo
  • Gdybym ci dziesięć Krzemieni kupił, jeszcze bym ci się nie wypłacił.
    • Opis: do Maryni Pławickiej podczas komplikacji w ciąży.
    • Źródło: odcinek 7, Powrót
  • Ja nie mogę ciebie utracić.
    • Opis: do Maryni Pławickiej podczas komplikacji w ciąży.
    • Źródło: odcinek 7, Powrót
  • Nigdy nie byłem jej wart. Nigdy jej dosyć nie ceniłem. A złe, jak fala, odbija od brzegu i wraca.
    • Opis: do Bigielowej o Maryni Pławickiej podczas komplikacji w ciąży.
    • Źródło: odcinek 7, Powrót
  • Nigdy nie myślisz po ludzku. Kawałek ziemi dałby ci jakieś zajęcie.
    • Opis: do Edwarda Bukackiego.
    • Źródło: odcinek 5, Spełnienie
  • Kto chodzi po ziemi, musi patrzeć na dół, a nie w górę.
    • Opis: do profesora Waskowskiego.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie
  • Kto z niczego robi wielkie rzeczy, niech sam siebie wini.
    • Opis: o Maryni Pławickiej w sprzeczce.
    • Źródło: odcinek 4, Narzeczeni
  • Moje uczucie nie jest już tym, czym było.
    • Opis: do Bigiela.
    • Źródło: odcinek 4, Narzeczeni
  • Niech licho porwie chłopca czy dziewczynkę – o ciebie mi chodzi. O ciebie.
    • Opis: do Maryni Pławickiej w ciąży.
    • Źródło: odcinek 7, Powrót
  • Po tym pogrzebie ciężko mi być na weselu.
    • Opis: do Hipolita Maszki po jego zaproszeniu na ślub po śmierci Litki.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie
    • Zobacz też: pogrzeb, wesele
  • We mnie jest tysiąc niekonsekwencji. Z jednej strony bronię się, żeby nie zapedzać się w jakieś więzy, a z drugiej mam jej za złe że nie pokochała mnie miłością bezwzględną.
    • Opis: do profesora Waskowskiego.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie
  • Zawsze chciałeś być człowiekiem, który znaczy więcej niż znaczy.
    • Opis: do Hipolita Apolinarego Maszki.
    • Źródło: odcinek 4, Narzeczeni
  • Co zrobić, kiedy takie stany, że dusza ludzka kobietą pogardza, a zwierzę tęskni do niej.
    • Źródło: odcinek 6, Zdrada
  • Znam te rybie natury, pełne tak zwanych zasad. Wszystko dla zasady, dla obowiązku, a nic samorzutnie, z serca. Mógłbym zdechnąć u jej stóp i nic bym nie wskórał. A, natomiast gdy obowiązek nakaże jej pokochać, będzie kochała nawet rzeczywiście. Jeżeli mam być kochany, chcę być kochany dla samego siebie. Nie kobieta, a ryba, ryba, zimna ryba.
    • Opis: o Maryni Pławickiej.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie
    • Zobacz też: ryba
  • Zawsze o sobie myślisz, nawet jak komuś kwiaty przynosisz.
    • Opis: do Edwarda Bukackiego.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie
  • Żyjemy jakby we mgle, ale licho wie co za nią jest.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie
    • Zobacz też: mgła

Świrski[edytuj]

  • Jak komu pisane być kołkiem w płocie, to nie wypuści liści na wiosnę.
    • Opis: do Stanisława Połanieckiego.
    • Źródło: odcinek 7, Powrót
  • Mówią o niej, że była narzeczoną Płoszowskiego. Jego znałem, to był wyjątkowy umysł.
    • Opis: o Helenie Zawiłowskiej do Bigiela i Stanisława Połanieckiego.
    • Źródło: odcinek 7, Powrót
  • Mówią, że pan Bóg stworzył człowieka na swoje podobieństwo. Jeśli tak, to dzisiejsze pokolenie jest z nieprawego łoża.
    • Opis: o zdradzie małżeńskiej.
    • Źródło: odcinek 7, Powrót
    • Zobacz też: Bóg, człowiek
  • Widzi pan, jak to jest, dziś idziemy na pogrzeb, jutro na zaręczyny. I to jest życie, panie Stachu.
    • Opis: do Stanisława Połanieckiego.
    • Źródło: odcinek 6, Zdrada
    • Zobacz też: zaręczyny
  • Wiem, że one wszystkie noszą gorset, ale jakie serce bije pod gorsetem, licho wie.
    • Opis: o kobietach do Stanisława Połanieckiego.
    • Źródło: odcinek 6, Zdrada
    • Zobacz też: serce
  • Wszystkie one wolą krawieckie miary od Fidiaszowej.
    • Opis: o zdradach kobiet.
    • Źródło: odcinek 6, Zdrada
    • Zobacz też: Fidiasz
  • Zastrzelił się biedak w Rzymie, w hotelu Regina.
    • Opis: o Leonie Płoszowskiem.
    • Źródło: odcinek 7, Powrót
    • Zobacz też: Bez dogmatu, Rzym

Profesor Waskowski[edytuj]

  • Jeśli sił mi zabraknie, pójdę wcześniej do Litki.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie
    • Zobacz też: siła
  • Umarli odchodzą, ale nie bez śladu.
    • Źródło: odcinek 3, Pojednanie

Ignacy Zawiłowski[edytuj]

  • Ja się źle czuję wśród ludzi.
    • Źródło: odcinek 7, Powrót
  • To Napoleon. Bez Waterloo.
    • Opis: o Stanisławie Połanieckim.
    • Źródło: odcinek 5, Spełnienie
    • Zobacz też: Napoleon Bonaparte

Dialogi[edytuj]

Emilia Chwastowska: A tyś szczęśliwa?
Marynia Pławicka: Byle by Stach był szczęśliwy.
  • Źródło: odcinek 5, Spełnienie

Stanisław Połaniecki: A wie pani co Maszko powiedział? Że wolała mnie pani nienawidzić, niż jego kochać. Tak bardzo mnie pani nienawidziła?
Marynia Pławicka: Tak bardzo, że całe dnie myślałam o panu.
  • Źródło: odcinek 4, Narzeczeni

Stanisław Połaniecki: Czy zgadza się pani na wolę Litki?
Marynia Pławicka: Tak.
  • Opis: oświadczyny
  • Źródło: odcinek 4, Narzeczeni

Bigiel: Niezły interes Stach zrobił na tym Krzemieniu.
Bigielowa: Interes? Taka żona to jest szczęście.
Bigiel: Szczęście? To jest najlepszy interes. (Bigielowa odchodzi) Ale wspólnika straciłem.
  • Opis: o zakupie Krzemienia dla żony Maryni
  • Źródło: odcinek 7, Powrót
  • Zobacz też: szczęście

Stanisław Połaniecki: Po co tobie tyle światła?
Edward Bukacki: Nie znoszę ciemności, nawet podczas snu.

Hipolit Apolinary Maszko: Z próżnego i Salomon nie naleje.
Stanisław Połaniecki: Bo nie brał u ciebie lekcji.
  • Źródło: odcinek 3, Pojednanie
  • Zobacz też: Salomon

Litka Chwastowska: Żeby ciocia Marynia kochała pana Stacha.
Marynia Pławicka: Dobrze kochanie.
Litka Chwastowska: Ciocia wyjdzie za pana Stacha.
Marynia Pławicka: Tak.
  • Źródło: odcinek 3, Pojednanie