Przepraszam, czy tu biją?

Przepraszam, czy tu biją? – polski film sensacyjny z 1976, reżyseria i scenariusz – Marek Piwowski.

• – Herbaty się pan napije?
  – Dziękuję, tak. Bez cukru, jeśli można prosić.
  – Można
  – Przepraszam, czy tu biją?
  – A co? Boi się pan?
  – Nigdy nie siedziałem.
  • Opis: Milde przesłuchuje studenta zatrzymanego w pobliżu miejsca napadu na strażnika. Próbuje go trochę ośmielić, ale też przez cały czas daje mu do zrozumienia, że znalazł się w niewesołej sytuacji.

• – Wyście tu nie stali!
  – Stoi przy mnie, znaczy się stał.
  – Przepraszam.
  – Proszę.
  • Opis: Milde odnajduje swojego przełożonego w stołówce w komendzie, zamawiającego obiad. Podchodzi do stojącego już przy ladzie szefa. Na ten widok jakiś milicjant – służbista uznaje, że Milde chce bezczelnie wepchnąć się do kolejki. Szef usadza nadgorliwca.

• – Nazwisko?!
  – Kudelski.
  – Imię?!
  – Jerzy.
  – Zawód?
  – Mechanik.
  – Mechanik jaki?
  – Mechanik Jerzy Kudelski.
  • Opis: Górny przesłuchuje cynicznego przestępcę „Belusa”.

• – Wspólnicy Cię sypią. Widzisz: ty ich kryjesz, a oni ciebie nie.
  – Mogę mieć jedną prośbę?
  – Słucham.
  – Ja mam zajady. To niech mnie pan nie rozśmiesza
  • Opis: Górny, przesłuchując „Belusa”, próbuje rozwiązać mu język, kłamiąc, że wspólnicy już wydali swojego szefa. „Belus” wie, że to nieprawda.

• – A co u „Belusa”?
  – Dziękuję. Nie wiem.
  – Dawno się nie widzieliście. Prawda?
  – Nieprawda. Wczoraj go widziałem.
  – Nieprawda, bo dziś.
  – Prawda. Dziś
  • Opis: Górny i Milde oraz inni milicjanci wpadają do mieszkania dyrektora domu towarowego, podejrzewanego o „nadawanie” „Belusowi” skoków. Dyrektor próbuje kłamać milicjantom w żywe oczy.

• – Ty, zapisz się lepiej do ORMO. Oni chodzą parami, łatwiej się wyrobisz.
  • Opis: Student pobiłby „Belusa”, gdyby nie patrol ORMO, rozdzielający bijących się. Student pogardliwie podsumowuje przeciwnika.

• – Rozbieraj się!
  – Tak od razu? Może najpierw buzi?
  • Opis: „Belus” został przywieziony na komendę. Milicjanci każą mu zostawić odzież w depozycie.

• – Panie poruczniku... „koguta” w łóżku?
  • Opis: przesłuchiwany dyrektor domu towarowego Olo (Włodzimierz Stępiński) przechwala się, że młoda przyjaciółka zgodziła się na frywolną pozycję miłosną. Górny prosi o „zrekonstruowanie zajścia”.

• – Ty, to jakby coś, to wiesz... gdzie cię można łapać?
  – Najlepiej to za ucho.
  – Czego ty pękasz?
  – A po co się pytasz.
  – Wiesz, bo mam coś na oku.
  – Tak? To idź do okulisty.
  • Opis: Student i „Belus” przypadkowo spotykają się ponownie. „Belus” chce pociągnąć za język nieznajomego, który mu zaimponował. Student jest nieufny i zbywa „Belusa”.

• – Fajny masz tatuaż. Gdzie robiłeś?
  – A, o – na ręku.
  • Opis: Ten sam moment – „Belus” chce pociągnąć za język Studenta.

• – Sie masz!? Jak leci?
  – Normalnie.
  – No, to trzeba to oblać.
  – No trzeba.
  • Opis: „Małolat” i „Szajba” w nocnym lokalu szukają pretekstu do napicia sie wódki.

• „Belus” (do „Małolata”): – Ty, to właściwie, o której spotkaliśmy się w Maximie?
  Górny: – No, radze bez grypsów!
  „Belus”: – Jakich grypsów? Czy ktoś tu grypsuje?
  • Opis: „Belus” i „Małolat” zostali zwinięci przez milicyjnych wywiadowców z nocnego lokalu. W milicyjnej nysce próbują ustalić zeznania. Milde najpierw wtrąca się, potem ciosem z łokcia w wątrobę nokautuje stawiającego się Belusa.

• – Koledzy z Radomia. Szampana przywieźli.
  • Opis: Dyrektor domu towarowego anonsuje młodej przyjaciółce, że na sex – party zjawili się niezapowiedziani goście.

• – Sytuacja jakaś niewyraźna.
  • Opis: „Koledzy z Radomia” byli przekonani, że zostaną powitani z otwartymi ramionami. Czują sie jednak nieswojo.

• – Czy ty nie rozumiesz, że jak ktoś się całe życie babrze w błocie, to samemu też się musi utytłać?
  • Opis: Milde obrazowo tłumaczy Studentowi meandry milicyjnej roboty.