Powołanie

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Powołanie świętego Mateusza, obraz Caravaggia

Powołanie – posiadanie określonego daru do wykonywania danej czynności przez większą część życia.

  • Jest w powołaniu, które od Boga pochodzi, coś z czaru wiosny. Każda wiosna to początek czegoś nowego, czegoś świeżego, to zapowiedź szczęsna, to zryw młodości. Powołanie to roślinka delikatna. Bywa, że ideał poświęcenia powstaje w młodej duszy przez to, że czuje ona uczucia sympatii do osoby, do ziemi ojczystej czy do jakiegoś zajęcia.
  • Każdy człowiek ma prawo wątpić w swoje powołanie i czasem zbłądzić. Nie wolno mu tylko o nim zapomnieć.
  • Oto mój Sługa, którego podtrzymuję.
    Wybrany mój, w którym mam upodobanie.
    Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął;
    On przyniesie narodom Prawo.
    Nie będzie wołał ni podnosił głosu,
    nie da słyszeć krzyku swego na dworze.
  • Powołanie człowieka jest proste: budować świat przeciw światu.
  • Powołanie pomaga człowiekowi wyzwolić się, to pewne, ale trzeba także wyzwolić powołanie.
  • Praca naukowa to już nie powołanie, lecz robienie kariery, jak każde inne podatne na korupcję.
    • Autor: Michael Crichton
    • Źródło: Następny, tłum. Wojciech Szypuła, wyd. Amber 2007.
  • Zwracać światło w głąb duszy człowieka – oto powołanie artysty.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Powołanie&oldid=543565”