Nabuchodonozor II

Nabuchodonozor II wg Williama Blake’a

Nabuchodonozor II (630–562 p.n.e.) – król Babilonii z dynastii chaldejskiej, syn i następca Nabopolassara, panował w latach 604–562 p.n.e.

O Nabuchodonozorze II

• Gdzież jest teraz blask Babilonu? Gdzież jest straszliwy
  Nabuchodonozor i moc Dariusza, i ów Cyrus wielki?
  Zniknęli niby koła obracane siłą.
  Sława ich pozostała i rośnie, lecz oni obrócili się w proch.
  
  • Autor: Bernard z Morlay, De contemptu mundi, 1140, tłum. Tadeusz Brzostowski

• Nabuchodonozor nazywany był „lwem Babilonu” i „niszczycielem narodów”. (…) Był władcą potężnego imperium nowobabilońskiego, stanowił ucieleśnienie króla-wojownika. Według Biblii Nabuchodonozor był instrumentem bożej zemsty za grzechy i odstępstwa ludu Judy – wszystko wskazuje na to, że powierzoną sobie rolę odgrywał z wielkim entuzjazmem. W Biblii czytamy także, iż później Bóg postanowił jednak ukarać Nabuchodonozora za wyniosłość i arogancję, odbierając mu rozum na siedem lat. (…) Nabuchodonozora wspomina się jako budowniczego imperium – człowieka, który, choć na krótko, przywrócił Babilonii jej dawną wielkość i świetność: Saddam Husajn starał się za wszelką cenę wykorzystywać ten właśnie wizerunek Nabuchodonozora do swych własnych celów. Jednak dla innych jego imię trwale kojarzy się z brutalnymi podbojami i bezwzględnym traktowaniem podbitych ludów – z „niszczycielem narodów”, który wypełnił przepowiednię żydowskiego proroka Jeremiasza (Jer 4,7): „Opuścił swoją siedzibę, by zamienić twój kraj w pustynię. Miasta twoje zostaną zburzone i pozbawione mieszkańców”.
  • Autor: Simon Sebag Montefiore, Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa, tłum. Jerzy Korpanty, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 9788324715480, s. 13–14.