Mons Kallentoft

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Mons Kallentoft (ur. 1968) – szwedzki pisarz, autor powieści kryminalnych, i dziennikarz.

Jesienna sonata[edytuj]

(szw. Höstoffer; tłum. Anna Krochmal, Robert Kędzierski)

  • Jesień to czas rozkładu, myśli Malin. Cały świat jest zgniły, czeka, aż otoczy go chłód zimy. Równocześnie barwy jesieni to barwy ognia, ale to zimny ogień, który potrafią kochać tylko zimnokrwiste zwierzęta, tylko one potrafią się nim cieszyć. W pięknie jesieni, w płomieniach liści kryje się jedynie obietnica, że wszystko będzie jeszcze gorzej.
  • My, ludzie, jesteśmy jak psy. Potrafimy czuć się najsamotniej w towarzystwie innych. Ale boimy się bardziej niż psy, bo wiemy, że ból ma swoją historię, rozpoznajemy go, gdy się do nas zbliża.
  • Nic tak nie wbija się ludziom w pamięć jak śmierć.
  • Nie ma czegoś takiego jak los, tylko zdarzenia, które są rezultatem świadomych działań.
    • Zobacz też: los
  • Prawa z tytułu urodzenia nie dają w prawdziwym życiu prawa do niczego.
  • Przeszłość ludzi, myśli Johan. Są w niej zakotwiczeni, przykuci łańcuchami, jest wmurowana w ich pamięć.
  • (...) wierzyła, że naprawdę można zacząć wszystko od początku, że można stworzyć nowy świat, byle tylko znalazła się chęć i jakiś powód.
  • (...) zło jest zawsze i wszędzie i że każdy może wejść mu w drogę.
  • (...) złość donikąd nie prowadzi. Nauczyłam się, że jedyne, co nam na koniec zostaje, to nasze czyny wobec bliźnich. Możemy wybierać. Albo się czuję empatię, albo nie. To takie proste.
  • Złota zasada wszystkich romansów. Więcej niż pięć spotkań i facet może sobie zacząć wyobrażać, że to miłość.