Michael Greenberg

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Michael Greenberg (ur. 1952) – amerykański prozaik i eseista.

Kronika szaleństwa[edytuj]

(ang. Hurry down sunshine, tłum. Irena Stąpor)

  • A dla gnostyków jesteśmy bóstwami, które popełniły błąd, zakochując się w naturze, dlatego spędzamy życie na tęsknocie do mgliście zapamiętanego stanu.
  • Chyba rozkoszuje się samotnością, rozmawia bez przerwy ze swoim żyjącym Bogiem, jak Eliasz z ptakami w pieczarze.
  • Czuję, że prowadzi walkę z tym, co jest w niej teraz, zdezorientowana i dzielna, negocjuje z tym, jakby chciała zawrzeć rozejm sama ze sobą.
  • – Czy słyszałeś kiedykolwiek o głupim współczuciu? Człowiek niszczy sam siebie, odczuwając cierpienie innych, ale nie robiąc dla nich nic użytecznego.
  • Głosy mogą ją ostrzegać, żeby nie powtarzała tego, co mówią.
  • Mój nauczyciel biegunowości mówi, że utknęłam na płytkim gruncie.
  • Psychoza skoczyła jej do gardła ze wzmożoną siłą, jakby tylko na to czekała.
  • – Są takie chwile i godziny, gdy w sercu mam tylko wściekłość i rozpacz ślepego człowieka.
  • To naprawdę straszny paradoks: umysł zakochuje się w psychozie. Urok zła, tak to nazywam.
  • Wolność. Wolny umysł. Pomyśl o tym, ojcze. Wkłada w uszy słuchawki od walkmana, do którego włożyła nowe baterie, i ześlizguje się na podłogę pod oknem. Brodę opiera na kolanach.