Martyna Wojciechowska

Martyna Wojciechowska (właśc. Marta Eliza Wojciechowska; ur. 1974) – polska dziennikarka, podróżniczka, redaktor naczelna „National Geographic”.

Dziś wiem, że świat można odkrywać ciągle od nowa, bo zawsze spotka się innych ludzi.
- Źródło: Ewelina Kopic Zawsze uśmiechnięta, „Tele Tydzień” nr 04, 19 stycznia 2015.

Może faktycznie to nie my wybieramy nasze podróże, tylko one nas?
- Źródło: „Gala”, styczeń 2009
- Zobacz też: podróż

Nigdy nie odmawiaj zaproszenia. Nigdy nie opieraj się nieznanemu. Po prostu otwórz się na świat i napawaj przeżyciami. A jeśli się sparzysz? Cóż, trudno… Pewnie nie na darmo…
- Źródło: Zapiski (pod) różne

Nigdy nie zapominajcie o tym, by brać z życia jak najwięcej, nie bójcie się ryzykować, płakać ani być szczęśliwymi. Najważniejsze to być w drodze. Każdego dnia robić krok do przodu.
- Źródło: Przesunąć horyzont

Słoń jest dla człowieka symbolem szczęścia. Człowiek dla słoni mógłby być symbolem nieszczęścia. Płaci, żeby mógł postawić na półce figurkę słonia z prawdziwej kości słoniowej. Oczywiście na szczęście…
- Źródło: Kobieta na krańcu świata

Wielkość człowieka polega na tym, że mówi mniej, niż wie, a o rzeczach skomplikowanych opowiada prostym językiem.
- Źródło: Przesunąć horyzont
- Zobacz też: człowiek

Z wywiadu dla „Cogito” nr 15/09[edytuj]

Ale marzenia nie spełniają się ot tak. W tym cała ich magia. Że są wyczekane.
- Zobacz też: marzenie

Bo czy w życiu zawsze chodzi o fajerwerki? Odpowiadam – nie, jeżeli widziało się ich już tysiące. Moim Everestem jest mój dzisiejszy dzień. I jutrzejszy też nim będzie.

Lubię budzić się z poczuciem, że mogę wszystko. Nawet, jeżeli nie mogę. Być może ktoś zarzuci mi, że to, co zaraz powiem, to jedynie puste frazesy, ale uwierzcie mi, że pozytywne nastawienie do życia naprawdę stanowi o połowie naszego sukcesu. Druga połowa to wysiłek, który należy włożyć w to, by zrealizować swoje pragnienia.

Nic w życiu nie przychodzi łatwo, mi także.
- Zobacz też: życie

Podróże mają magiczną moc uzdrawiania duszy i zdecydowanie pomagają zdystansować się do problemów dnia codziennego. Nie rozwiązują ich bezpośrednio, jednak pomagają przewartościować i spojrzeć na nie jakby z drugiego brzegu rzeki.

Podróże za każdym razem dają mi coś nowego, zarówno w spojrzeniu na świat, jak i w ocenie ludzi. Pod kątem obserwacyjnym zupełnie zmieniają perspektywę.

Sposobem na wszystko są odpowiedni ludzie w pobliżu.

W końcu nie bez przyczyny tyle się o tym mówi, pisze i śpiewa, by mieć w sobie siłę, by nie poddawać się i realizować marzenia. Wierzę, że nie ma rzeczy niemożliwych. Nie oznacza to jednak, że od razu osiągam to, czego pragnę.

Z wywiadu dla „Pani”, kwiecień 2009[edytuj]

Ale jak mam mieć złudzenia, skoro w zasadzie nie znam facetów, którzy są uczciwi i wierni? I nie chodzi mi o wierność fizyczną – to byłoby zbyt trywialne. Chodzi o lojalność w stosunku do kobiety, która jest partnerką, żoną. Mam duży problem, żeby zaufać mężczyźnie.

Choć unikam tradycyjnych ról kobiecych, to tkwi we mnie przekonanie, że mężczyzna powinien zapewnić kobiecie bezpieczeństwo. Chcę wierzyć, że jeśli coś mi się stanie, to on się mną zaopiekuje.
- Zobacz też: mężczyzna

Dojrzałość polega na tym, żeby doceniać to, co się ma.

Łatwiej podbijać nowe lądy, niż każdego dnia rano wstawać, odwozić dziecko do szkoły, układać się z szefem, którego się nie lubi.

Uważam, że lepiej od razu mówić, wyjaśniać, niż potem żałować. Tego też nauczyła mnie moja mama. Przypominała: „Dzień należy kończyć tak, jakby miał być twoim ostatnim”.