Maksim Bahdanowicz

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Maksim Bahdanowicz (1891–1917) – białoruski poeta i prozaik.

Maksim Bahdanowicz
  • Calutki dzień tak ciepło było,
    Że dziadek – i on w końcu z pieca zlazł,
    U rzeczki siadł, gdzie słońce piekło,
    I stare plecy pod siermięgą grzał.
    • Так цёпла цэлы дзень было,
      Што дзед – i той сцягнуўся з печы,
      Ля рэчкі сеў, дзе больш пякло,
      I грэў пад старай світкай плечы.
      (białorus.)
    • Źródło: wiersz Dziadek, 1913
  • Cicho było na niebie, na ziemi i w sercu…
    Noc nastała, ciemnością wszystko okrywając,
    Jasne gwiazdy błyszczały i księżyc już wypłynął,
    Niebo, las i pola srebrem oblewając.
    • Ціха ўсё было на небе, зямлі і на сэрцы…
      Ноч цемнатою навокала ўсё пакрывала,
      Ясныя зоркі блішчалі, і месяц ўжо выплыў,
      Неба, і лес, і палі серабром аблівая.
      (białorus.)
    • Źródło: wiersz Noc, 1908
  • Gdy me serce strwożone ukłuje
    O los Kraju, Ojczyzny mej strach,
    To wspominam świętą Ostrą Bramę
    I rycerzy na groźnych koniach.

    Bielą piany okryte mkną konie,
    Rwą i pędzą, dech ich piersi rozdyma:
    Starodawnej Litewskiej Pogoni
    Nie pokona nikt. Nikt nie zatrzyma.
    • Толькі ў сэрцы трывожным пачую
      За Краіну радзімую жах,
      Ўспомню Вострую Браму святую
      І ваякаў на грозных канях.

      Ў белай пене праносяцца коні,
      Рвуцца, мкнуцца і цяжка хрыпяць:
      Старадаўняй Літоўскай Пагоні
      Не разбіць, не спыніць, не стрымаць.
      (białorus.)
    • Źródło: wiersz Pogoń, 1913
  • Gdzieś w chmurach żyją pająki,
    Co snują pajęczynę deszczu (…)
    Słyszysz! To szelest nóg pajęczych,
    Ściany i dach oplatających.
    • Дзесь у хмарах жывуць павукі,
      Што снуюць павучыну дажджа (…)
      Чуеш! Во шорах ног павукоў,
      Аплятаючых сьцены і дах.
      (białorus.)
    • Źródło: wiersz Gdzieś w chmurach żyją pająki…, 1911
  • Kraju ojczysty! Wyklęty przez Boga –
    Tyle ty znosisz niedoli.
    Chmury, mokradła… Nad zbożem ubogim
    Wieczór zapada na błoni.

    Wokół rzucone ojczyste me wioski.
    Z żalu aż pierś ściska, burzy! –
    Biedne tam chatki, topole i brzózki,
    I wszędzie ludzie ponurzy…
    • Краю мой родны! Як выкляты Богам –
      Столькі ты зносіш нядолі.
      Хмары, балоты… Над збожэм убогім
      Вецер гуляе на волі.

      Поруч раскідалісь родные вёскі.
      Жалям сцікаюцца грудзі! –
      Бедные хаткі, таполі, бярозкі,
      Ўсюды панурые людзі…
      (białorus.)
    • Źródło: wiersz Kraju ojczysty! Wyklęty przez Boga…, 1913
  • Ma dusza jest jak jastrząb dziki,
    Co rwie się tam, na nieba przestwór,
    I nasłuchuje wolnych ptaków krzyki, –
    Ma dusza jest jak jastrząb dziki.
    • Мая душа, як ястраб дзікі,
      Што рвецца ў неба на прастор,
      Вартуе вольных птушак крыкі, –
      Мая душа як ястраб дзікі.
      (białorus.)
    • Źródło: wiersz Ma dusza, 1910
  • Narodzie, Białoruski Narodzie!
    Ciemnyś ty i ślepy, jak ten kret w ogrodzie.
    Tobą zawsze pogardzano,
    Ciebie z jarzma nie spuszczano
    Twoją duszę okradziono, –
    Nawet Ci języka nie pozostawiono.
    • Народ, Беларускі Народ!
      Ты – цёмны, сляпы, быццам крот.
      Табою ўсягды пагарджалі,
      Цябе не пушчалі з ярма
      I душу тваю абакралі, –
      У ёй нават мовы няма.
      (białorus.)
    • Źródło: wiersz Narodzie, Białoruski Narodzie!, 1913
  • Nie martw się!
    Bo przyjdzie wiosna znów!
    Zawoła: „Przebudź się, ziemio! Przebudź
    Z głębokiego snu!”
    Znów wyjrzy słońce,
    Zazielenieje trawka na łące,
    Wybuchnie wiosna i jak wiatrem rozwieje
    Mój smutek i zmartwienie!
    • не нудзіся!
      Прыйдзе вясна!
      Гукне: „Прачніся, зямля! прабудзіся
      З цяжкага сна!”
      Сонца прагляне, зазелянее
      Траўка ў лугу,
      Гукне вясна і, як ветрам, развее
      Гора-нуду!
      (białorus.)
    • Źródło: wiersz Przyjdzie wiosna, 1908
  • Sosny, jodły, chwoje, chaszcze,
    Ciemny mech.
    Czuję go – kosmaty leszy
    Tu zaległ.
    • Сосны, елі, хвоя, хвошчы,
      Цёмны мох.
      Чую я – лясун касматы
      Тут залёг.
      (białorus.)
    • Źródło: wiersz Leszy, 1909
  • „Wspomnijmy, przyjacielu, na bogatej obczyźnie
    Biedną i daleką lecz naszą Ojczyznę”.
    • „Ўспамянем, мой дружа, ў багатай чужыне
      Аб беднай, далёкай сваёй старане”.
      (białorus.)
    • Źródło: wiersz Na obczyźnie, 1905