Maciej Adamczyk
Maciej Adamczyk (ur. 1972) – polski aktor, reżyser teatralny, dramaturg, założycie i dyrektor artystyczny Teatru Porywacze Ciał
- Teatr Porywacze Ciał to wielokrotnie nagradzany, profesjonalny teatr prywatny, który istnieje od 1992 roku. Tworzą go Katarzyna Pawłowska i Maciej Adamczyk - zawodowi aktorzy, którzy również piszą i reżyserują swoje spektakle, prezentowane potem na najważniejszych scenach i festiwalach teatralnych w Polsce i za granicą.
„Teatr Porywacze Ciał jako jeden z pierwszych zaczął reagować na zmiany, które zaszły w polskim społeczeństwie po reformach przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, odwołał się do rzeczywistości wcześniej przez rodzinne teatry nie penetrowanej: rzeczywistości szybkiego wzrostu gospodarczego, łatwej konsumpcji, supremacji zasad wolnego rynku. Bohater ukazany przez Porywaczy to „człowiek nowych czasów” – większość czasu spędza na zarabianiu pieniędzy, pochłanianiu najniższych form kultury pop, lub zaspokajaniu potrzeb fizjologicznych. Porywacze pozostawiają widza w stanie niepewności. Ich celem nie jest ocena świata, lecz wydobycie jego paradoksów. W swoich dramatach odwołują się do wielu istotnych tradycji literackich, lecz ich przewrotność ujawnia się w tym, że wywracają ową tradycje na lewą stronę - korzystają z niej, a równocześnie kpią, ich świat jest światem wielu możliwości interpretacyjnych, światem, który z zasady nie poddaje się jednoznacznemu odczytaniu...” (Tomasz Plata „Dialog”) „Zobaczyłam przedstawienie, które pokazało mi nowe, dotąd nieznane oblicze teatru i sprawiło, że jako widz stałam się bezradna. Ujawniło najgłębiej skrywane emocje widzów i zmusiło do poznania siebie samego. W sposób brutalny, ale niezwykle prawdziwy pokazało nam jaki jest w swej istocie otaczający nas świat. Porywacze Ciał w niezwykle rzetelny, trafny i inteligentny sposób opisują naszą dzisiejszą rzeczywistość....” (Anetta Łyżwa „Didaskalia”) „Porywacze dokonali czegoś w rodzaju teatralnego cudu – sprawili, że uwierzyliśmy w nieprzewidywalność sytuacji na scenie...” (Joanna Targoń „Didaskalia”) „Porywacze zaskakują znakomitym słuchem literackim, wyczuciem formy i autoironią...” (Juliusz Tyszka) „Ich spektakle są bezlitosne i bolesne. Bardzo podoba mi się ich odwaga w szukaniu nowych form wyrazu....” (Piotr Ratajczak) „Nienachalnie, niejednoznacznie, ale konsekwentnie prowadzą grę z publicznością. Prostota przekazu w obrazie, gestach, oszczędnym dialogu ma w sobie coś z filmów Chaplina - rozbawia, i wzrusza jednocześnie. Pokazuje świat prosty, a jakże skomplikowany.....” (Anna Wierzchowska „Didaskalia”) „Kompromitują rozpasaną bezduszną konsumpcję. Pokazują agresję, jaka musi pojawić się w świecie rzeczowości pozbawionej jakiegokolwiek systemu wartości. Nie dają żadnej recepty, nie proponują żadnej rzeczywistości pozytywnej, ograniczając się wyłącznie do negacji, za to totalnej. Może trochę to wszystko zbyt proste, ale za to brawurowo wykonane i kontestujące naszą nową rzeczywistość bezwstydnej stabilizacji. Porywacze bezwzględnie naruszają bezpieczeństwo widzów, budując na małą skalę teatr przemawiający do widza przez skórę. Od dawna na to czekałem!” (Piotr Gruszczyński „Tygodnik Powszechny”) „Ich przedstawienie "I Love You" przypominało swego czasu wystrzał z "Aurory". Było szantażem emocjonalnym, grą z widownią i granicami teatru. Porywacze Ciał wnieśli do offu warsztat zawodowych aktorów, dwuznaczną fascynację "nowym wspaniałym światem" technologii i konsumpcji. Byli ironiczni i okrutni. Czerpali inspirację z miejsc i estetyk, do których przedtem żaden szanujący się alternatywny artysta nawet nie zaglądał.... (Łukasz Drewniak „Dziennik Kultura”)
Teatr Porywacze Ciał tworzy spektakle autorskie i bardzo różnorodne – salowe, plenerowe, muzyczne, monodramy, akcje jednorazowe i działania na styku teatru i sztuki performance. Wszystkie one mają wspólną cechę: są wypowiedziami autonomicznymi i totalnymi. W swoich działaniach testują różne formy i konwencje - wykorzystują stylistykę wodewilu, kabaretu i happeningu, balansując między bezpośredniością psychodramy a dystansem metafory. Posługują się strategią parodii i pastiszu, używają znaków i symboli kultury współczesnej, zestawiają teksty literackie z wulgaryzmami, arcydzieła z kiczem. Tworząc w swoich przedstawieniach nastrój prowokacji myślowej, językowej i formalnej, tropią „mitologie codzienne”, które wytworzyło i wciąż na nowo tworzy współczesne społeczeństwo. Swoimi działaniami dają wyraz istnienia kultury karnawałowej, którą cechuje pluralizm przekonań, stylów życia, form zachowań i zarazem zachwianie uniwersalnych wartości. Pokazują człowieka współczesnego, którego tworzą zdegradowane mity i popęd, człowieka o zachwianej tożsamości. W swoich spektaklach twórcy mierzą się z mitami pop kultury, kpią z nich, przedrzeźniają je, a jednocześnie pokazują jak dalece są przez nie ukształtowani. To współcześni manieryści, którym nieobca jest postawa ironistów, prowokatorów i ekscentryków. Teatr Porywacze Ciał od początku swojego istnienia prowadzi działalność warsztatową i edukacyjną - w Poznaniu zaprasza na zajęcia aktorskie w Studiu Osobowości Porywaczy Ciał, a przy okazji prezentacji festiwalowych organizuje cykle warsztatowe dla młodzieży i dorosłych.
Teatr Porywacze Ciał Ul. Folwarczna 29e/88 61-064 Poznań Tel: 695434726 / 601839524 https://www.facebook.com/teatr.porywacze.cial/