Louis-Ferdinand Céline

Louis-Ferdinand Céline (1894–1961) – francuski pisarz.

Podróż do kresu nocy[edytuj]

Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Podróż do kresu nocy.

Gdy nienawiść ludzka nie grozi żadnym ryzykiem, ich głupota szybko da się przekonać. Motywy same przychodzą.

W tym fachu dawania się zabijać nie trzeba być wymagającym, trzeba to robić tak, jakby życie toczyło się dalej, to jest najcięższe, to kłamstwo.

Ale w literaturze trzeba być nienagannym. I dlatego stawia się dzisiaj wielokropek, jak tylko dzieje się coś istotnego. Potem zaś ciągnie się spokojnie dalej: „nazajutrz byli obydwoje zaproszeni na przyjęcie do księżnej”. Wcale przecież nie zalecam rozpasanego erotyzmu, odrzuca mnie to, ale ten zbyt układny język jest nie do zniesienia.
- Źródło: wywiad dla „Le Meilleur livre du Mois”
- Zobacz też: literatura

Muskuły, Ferdynandzie, bez ducha nie są warte nawet tyle co koń! A duch bez muskułów to tyle co elektryczność bez przewodu! Nie wiadomo, jak ją uchwycić! Rozprasza się! To jest rozrzutność…
- Źródło: Śmierć na kredyt
- Opis: Courtial do Ferdynanda.

Na mój pogrzeb niech nikt nie przyjdzie. Wszyscy będą z tego zadowoleni, a ja najbardziej. Skromność przede wszystkim.

Osaczony zewsząd nawałem nakazów, zwyczajów, pragnień, pełen pogmatwanych i zepchniętych w podświadomość instynktów, człowiek – a ściślej jego pozycja, stała się na tyle niebezpieczna, na tyle niewymiarowa, arbitralna, tak zarazem tragiczna i groteskowa, że nigdy jeszcze napisanie powieści nie było rzeczą łatwiejszą. Ale też i powstająca literatura jest rozpaczliwie nieznośna. Otaczają nas narody nadwrażliwych przygłupów, najmniejszy wstrząs może wywołać nie kończące się, mordercze konwulsje.

U Rabelais’go fajne jest to, że oddałby własną skórę, że ryzykował. Śmierć czyhała na niego bez przerwy, a śmierć nieźle inspiruje. To chyba jedyna rzecz, która może inspirować, wiem o tym, zwłaszcza gdy jest tutaj, tuż za plecami. Rozgniewana.
- Źródło: wywiad dla „Le Meilleur livre du Mois”