Katechizm Kościoła Katolickiego
Katechizm Kościoła Katolickiego – wykładnia doktryny katolickiej przygotowana przez Kongregację Nauki Wiary, której obowiązująca wersja została opublikowana po raz pierwszy w 1992 roku (wydanie polskie w 1994).
- Aby Kościół mógł wypełniać swoje posłanie, Duch Święty obdarza go rozmaitymi darami hierarchicznymi i charyzmatycznymi i przy ich pomocy kieruje nim.
- Bolesna śmierć Chrystusa nie była owocem przypadku w zbiegu nieszczęśliwych okoliczności. Należy ona do tajemnicy zamysłu Bożego.
- Dla Boga wszystkie chwile czasu są teraźniejsze w ich aktualności.
- Każdy modli się tak, jak żyje, ponieważ każdy żyje tak, jak się modli.
- Pan prowadzi każdą osobę drogami i w sposób zgodny z Jego upodobaniem.
- Posyłając w pełni czasów swojego jedynego Syna i Ducha miłości, Bóg objawia w sposób najpełniejszy swoją wewnętrzną tajemnicę: On sam jest wieczną wymiana miłości – Ojcem, Synem i Duchem Świętym, a nas przeznaczył do udziału w tej wymianie.
- Przez całkowite przylgnięcie do woli Ojca, do odkupieńczego dzieła dzieła swego Syna, do każdego natchnienia Ducha Świętego, Maryja Dziewica jest dla Kościoła wzorem wiary i miłości. Przez to właśnie jest Ona najznakomitszym i całkiem szczególnym członkiem Kościoła; Maryja jest pierwowzorem Kościoła (typus Ecclesiae).
- Zazdrość polega na smutku doznawanym z powodu dobra drugiego człowieka i nadmiernym pragnieniu przywłaszczenia go sobie. Jest ona wadą główną.
- Życie zakonne wypływa z tajemnicy Kościoła. Jest ono darem, który Kościół otrzymuje od swojego Pana i który ofiaruje jako trwały stan życia osobie powołanej przez Boga w profesji rad ewangelicznych. W ten sposób Kościół może ukazywać równocześnie Chrystusa i rozpoznawać się jako Oblubienica Zbawiciela. Życie zakonne w swoich różnych formach zmierza do tego, by było znakiem miłości Bożej wyrażonej językiem naszych czasów.
- Źródło: Katechizm Kościoła Katolickiego, 926
- Zobacz też: życie zakonne