Józef Kurylak

Józef Kurylak (ur. 1942) – polski poeta i eseista.

• Dziewczyny mego miasta piękne kiedyś
  teraz za sobą ciągną zardzewiały
  długi i ciężki swych lat łańcuch
  ciągną go w cichej nocy ulicami
  jak rosyjscy burłacy łodzie
  ile im jeszcze ogniw pozostało?
  • Źródło: ***, „Kwartalnik Artystyczny” nr 4, 2009, s. 110.

• Niech Go ukoi i niech mu przywróci
  Los dziecięcy i słoneczny wśród uli
  W ogrodzie Ojca – niech się już nie smuci
  Nie lęka ziemi deski trumiennej i bólu
  • Źródło: Nekrolog (1994)

• Sądzicie —
  Że poezja to halucynacja wariata
  Gdy w szpitalu
  Przed oczami poety
  Przechodzą zjawy w czarnych ornatach
  • Źródło: Szpital (1995)

• Zbuntuj się. Niewybaczalna jest zdrada poety,
  Który kłamstwom tego świata Boga wydał.
  Złe duchy na sali. We krwi święte wersety.
  Pustką świeci w tym tłumie krzesło dla Norwida.
  • Źródło: Krzesło dla Norwida (1994)