Józef Beck

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Józef Beck

Józef Beck (1894–1944) – polski polityk, dyplomata, wojskowy (pułkownik dyplomowany), bliski współpracownik Józefa Piłsudskiego.

  • Jeżeli jakieś państwo, samo lub w towarzystwie innych, zechce pokusić się chociażby o jeden metr kwadratowy naszego terytorium, przemówią armaty.
    • Opis: oświadczenie w sprawie paktu czterech.
    • Źródło: Wojciech Roszkowski, Najnowsza historia Polski 1914–1945.
  • Nasz stosunek do Niemiec będzie dokładnie taki sam, jak stosunek Niemiec do nas.
    • Opis: oświadczenie z 15 lutego 1933.
    • Źródło: Wojciech Roszkowski, Najnowsza historia Polski 1914–1945.
  • Nie odnoszę wrażenia, żeby konflikt europejski był nieunikniony. Hitler wpakował się w bardzo niemądrą politykę, z której obecnie bardzo jest mu ciężko się wydobyć (…).
    • Opis: 20 czerwca 1939.
    • Źródło: Piotr Zychowicz, Pakt Ribbentrop-Beck (2013), s. 294.
  • Pokój jest rzeczą cenną i pożądaną. Nasza generacja skrwawiona w wojnach na pewno na pokój zasługuje. Ale pokój, jak prawie wszystkie sprawy tego świata ma swoją cenę. Wysoką, ale wymierną. My w Polsce nie znamy pojęcia pokoju za wszelką cenę. Jest jedna tylko rzecz w życiu ludzi, narodów i państw, która jest bezcenna. Tą rzeczą jest honor.
    • Źródło: przemówienie sejmowe, 5 maja 1939
    • Zobacz też: honor
  • Polityka moja nie była moim wynalazkiem. Była tylko wykonywaniem myśli i woli Komendanta.
    • Opis: o polskiej polityce zagranicznej.
    • Źródło: Władysław Pobóg-Malinowski, Na rumuńskim rozdrożu (fragmenty wspomnień), Warszawska Oficyna Wydawnicza Gryf, Warszawa 1990, s. 81.
  • O co właściwie chodzi? Czy o swobodę ludności niemieckiej Gdańska, która nie jest zagrożona, czy o sprawy prestiżowe, czy też o odepchnięcie Polski od Bałtyku, od którego Polska odepchnąć się nie da! .
    • Opis: odpowiedź na żądania Hitlera.
    • Źródło: przemówienie sejmowe, 5 maja 1939
  • Próba sprzeciwienia się złemu jest zawsze najpiękniejszą możliwością działalności politycznej.
  • Przygotowując to przemówienie, myślałem o Komendancie, który nieraz powtarzał: gdy człowiek ma przed sobą kilka dróg, gdy męczy się i waha i nie wie, którą wybrać – niech wybiera drogę honoru, ta zawsze będzie właściwsza.
    • Opis: o mowie sejmowej wygłoszonej 5 maja 1939.
    • Źródło: Władysław Pobóg-Malinowski, Na rumuńskim rozdrożu (fragmenty wspomnień), Warszawa 1990, wyd. Warszawska Oficyna Wydawnicza Gryf, s. 81.
  • Do najbardziej odpowiedzialnych za tragedię mojego kraju należy Watykan. Zbyt późno uświadomiłem sobie, że prowadziliśmy politykę zagraniczną służącą egoistycznym interesom Kościoła Katolickiego.
    • Opis: Fragment listu skierowanego do Mussoliniego przez ambasadora faszystowskiego w Bukareszcie, który stwierdził, że był jednym z tych, z którymi rozmawiał pułkownik Beck.
    • Źródło: Karlheinz Deschner, “Polityka papieska w XX wieku”, Tom 2, Gdynia 1997, wyd. Uraeus, s. 29.
    • Źródło: Avro Manhattan, “The Vatican In World Politics”, London 1949, wyd. Gaer Associates, s. 277.

O Józefie Becku[edytuj]

  • Beck, który wyraźnie górował nad pozostałymi członkami rządu i narzucał im swą wolę, zorientował się chyba bardzo szybko, że sprawa wyjazdu z Rumunii jest przegrana. To zdaje się z jego inspiracji prezydent Mościcki wyznaczył swego następcę (anulując nominację Rydza) gen. Wieniawę-Długoszowskiego, przekazując mu następnie swoje funkcje, aby mógł utworzyć nowy rząd na Zachodzie. (...) Beck był przekonany, że teka spraw zagranicznych nie może nie przypaść jemu.
    • Autor: Stanisław Zabiełło
    • Opis: o Józefie Becku i bezprawnym internowaniu przedstawicieli rządu polskiego w Rumunii, Slanic - Bukareszt, 28 września 1939.
    • Źródło: Andrzej Skrzypek (oprac.), Wrzesień 1939 r. w relacjach dyplomatów Józefa Becka, Jana Szembeka, Anthony'ego Drexel-Biddle'a, Leona Noëla i innych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1989, ISBN 8301089482. s. 328.
  • Głównym zarzutem, wysuwanym przeciw Beckowi, jest że przez układ o nieagresji wyprowadził Niemcy hitlerowskie z „izolacji”. W gruncie rzeczy, aczkolwiek może się to wydać na pierwszy rzut oka paradoksalne, w r. 1934 nie Niemcy ale Polska znajdowała się w izolacji, i to nie Polska Niemcy ale Niemcy Polskę z tej izolacji wyprowadziły. Podczas gdy Czechosłowacja cieszyła się sympatią całego świata zachodniego i fakt że niemal czysto niemieckie Sudety znalazły się pod panowaniem czeskim nikogo nie obchodził, fakt że niemal czysto polskie Pomorze znalazło się pod panowaniem polskim spędzał sen z powiek polityków i publicystów europejskich i rozmaite nienawidzące Polski lewicowe głuptaki angielskie przejmowały się t.zw. „brennende Grenze” o wiele bardziej niż sami Niemcy, dla których nie stanowiła ona żadnego istotnego zagadnienia a wyłącznie motyw propagandowy.
  • Józef Beck i marszałek Rydz przegrali Polskę w imię fantazmatów będących w rzeczywistości nieuprawnioną ekstrapolacją cnót osobistych na wartości polityczne. Potraktowali kraj jak własny folwark, który można przegrać w pokera dla elegancji odważnego blefu.
    • Autor: Szczepan Twardoch
    • Źródło: rozmowa Doroty Wodeckiej, Szczepan Twardoch: Więzi was polskość, „Gazeta Wyborcza”, 23–24 marca 2013.
  • Ludzie, którzy przed wojną najgłośniej mówili o honorze, jak choćby szef dyplomacji Józef Beck, 17. dnia wojny uciekli do Rumunii. Okazali się największymi tchórzami, zostawiając kraj na pastwę losu.
    • Autor: Radosław Sikorski, Marionetki Rosji, „Gazeta Wyborcza”, 12–13 sierpnia 2017, s. 8.
  • Minister Beck ciągnął, że wbrew temu co mówił Hitler, doniesiono mu, że w dniu dzisiejszym o 8 rano samoloty niemieckie zbombardowały leżący niedaleko granicy z Prusami Wschodnimi Ciechanów, zabijając 21 cywilów i 4 żołnierzy, raniąc 36 cywilów w tym 9 kobiet oraz 4 dzieci; a także Lublin, zabijając 30 mieszkańców. Minister Beck dodał, że rząd jego traktuje te fakty bardzo poważnie, szczególnie wobec oświadczenia pana Hitlera przekazanego zarówno przez Hagę, jak i telefonicznie z Berlina do Warszawy; rząd polski rozważa jaką podjąć akcję.
    • Autor: Anthony Joseph Drexel Biddle
    • Opis: o działalności Józefa Becka podczas kampanii wrześniowej.
    • Źródło: Andrzej Skrzypek (oprac.), Wrzesień 1939 r. w relacjach dyplomatów Józefa Becka, Jana Szembeka, Anthony'ego Drexel-Biddle'a, Leona Noëla i innych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1989, ISBN 8301089482. s. 43.
  • Minister zacytował dla udokumentowania: a) zbombardowanie szpitali Przemienienia Pańskiego i im. Piłsudskiego, teatru letniego i cywilnych budynków mieszkalnych przy ulicy Siennej, wszystkie budynki znajdowały się w centrum Warszawy, b) zniszczenie Siedlec (węzeł komunikacyjny) oraz c) niszczycielskie bombardowanie Zamościa, który, jak podkreślał, nie miał żadnego znaczenia z wojskowego punktu widzenia; ciężkie bombardowanie Brześcia w dniu 9 września, gdy 5 ciężkich bomb mających zapewne spaść na dworzec kolejowy ominęło cel spadając na odległe o kilometr cywilne osiedle, powodując wiele ofiar wśród ludności i straty materialne. Zarówno minister, jak i jego współpracownicy byli w tym przypadku naocznymi świadkami i ledwo uszli z życiem.
  • Polska uzyskała rzecz, o jakiej nie mogła marzyć w marzeniach najśmielszych: przymierze z Anglią. To że przymierze z Anglią nie ocaliło Polski od ostatecznej katastrofy, nie ma nic do rzeczy: z perspektywy roku 1939 stanowiło ono niezwykły sukces dyplomatyczny. Hitler był „doomed (stracony)” nie 1 września 1939, kiedy napadł na Polskę, ale 26 stycznia 1934, kiedy podpisał z nią pakt o nieagresji, dając jej pięć lat „respite (wytchnienia)” do chwili gdy nastąpiło „Europas Erwachen” i „wojna powszechna ludów” w obronie przynależności nie czego innego ale właśnie osławionego „korytarza” i Gdańska do Polski. Pozostaje otwarte pytanie, w jakim stopniu Beck świadomie do tego celu dążył. Zapiski Szembeka ostatecznie rozpraszają legendę o jego rzekomym germanofilstwie, a prowadząc ostentacyjnie politykę porozumienia z Niemcami nie mógłby urbi et orbi rozgłaszać że im nie ufa.