Ivar Ivask

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Ivar Vidrik Ivask (1927–1992) – estoński poeta i literaturoznawca.

Elegie bałtyckie[edytuj]

Tłum. z ang. Czesław Miłosz

  • Bałtyckie błyskawice, syberyjskie wichry,
    niskie chmury podejrzeń wzajemnych.
    Zanieczyszczenie, promieniotwórcze skażenie
    Ciągle jeszcze, jak mówią, na dopuszczalnym poziomie.
    Krowy są mądrzejsze, nie liżą kory brzóz,
    nie tykają bujnej świętojańskiej trawy.
    • Źródło: Elegia pierwsza
  • Dziwnie jest stąd pochodzić. Prawie bez nazwy brzegi
    w turystycznej Europie. Ale Bałtyka
    jest drugą stroną księżyca, zawsze ciemną.
    • Źródło: Elegia trzecia
  • Igraliśmy też, Henrikas, twoim imieniem
    zmieniając je w Henry, Henri, Heinrich, Enrico,
    ale Radauskas zawsze dźwięczy po królewsku.
    • Źródło: Elegia dziewiąta
  • Kto by tam zgadł, bo jak rozwikłać pasmo
    indoeuropejskich i ugrofińskich wątków,
    przenosić Wieżę Babel gdzieś nad Bałtyk?
    • Źródło: Elegia trzecia
  • Nieskończone odcienie błękitu i w jednym z nich
    moje estońskie dzieciństwo, oczy mego ojca,
    pachnący ul oszklonej werandy,
    gdzie pierwszy raz ujrzałem kształt słonecznych okien
    i skąd wziąłem mój język, ugrofiński, nie indoeuropejski,
    cudo muzyki i niewiarygodnej zwięzłości.
    Te same harmonie samogłosek później mnie prowadziły
    w labirynt fińskich jezior, których lustro
    odbija podobne konstelacje duszy, gdzie ziemia i niebo
    łączą się w przezroczystą jasność, łosoś skacze
    przez twoje serce na wskroś, gdzie zaraz już wiesz
    kiedy kończy się świat i jak i dlaczego.
    • Źródło: Elegia ósma
    • Zobacz też: język
  • Żeńska obecność kształtuje łotewski krajobraz,
    włada nim za sprawą mojej matki,
    której grudniowym dzieckiem jestem, i mojej niani,
    która zajęła jej miejsce kiedy umarła w zimie;
    i mojej żony, która pomogła wynaleźć
    trwającą całe życie geografię dwojga dusz. Ilse Marija,
    Natalia, Astrid Helena, niby imiona wysp
    między kontynentami, łączących różne światy.
    • Źródło: Elegia siódma