Dialogi na cztery nogi

Dialogi na cztery nogi – radiowa audycja satyryczna Stefana Friedmanna i Jonasza Kofty. Później dialogi ukazały się w formie książkowej (pod tym samym tytułem).

• – A jak nam wąsy odpadną, to co?
  – Nalepimy dwie pary, pod spodem będziemy mieli drugie.
  – A jak nam te drugie odpadną?
  – To wszyscy obecni będą czekać, co nam jeszcze odpadnie, i będziemy ośrodkiem zainteresowania.

• Ach, taniec! Międzynarodowy język przyjaźni wystukiwany nogami!
  • Zobacz też: taniec

• – Ano zgoda. Czas, by wszystkie stany wspólny odnalazły język.
  – A co, trzeba kogo lać?
  – Bynajmniej nie w celu wspólnej agresji chcę się z wami pogodzić, mój dobry człowieku, ale arystokracja się wykrusza i brakuje nam czwartego do preferansa.
  – A nam z kumem trzeciego do dupnika. We dwóch nudno i zadek boli.
  – To przyjdźcie z kumem do nas na salony.

• Był zachód. Słońce tropików zapadało w turkus południowych mórz. Słona bryza niosła od raf krzyki mew. W dalekiej wiosce bęben dudnił. Bawoły groblą ciągnęły wóz. Spóźnione czółno poławiacza pereł przybijało do przystani. Wargi dziewcząt kusiły obietnicą. Byłoby naprawdę miło, gdyby efektu nie psuła odrapana rama. A i gwóźdź, na którym wisiał obraz z tym widokiem, nie dość, że zardzewiały, miał do tego debilnie spłaszczoną główkę.

• Cechy oszusta kształtują się na zasadzie odwrotności cech oszukiwanego.

• – Czy nie uważasz, że ten deszcz koresponduje z jesienią?
  – W każdym razie nie koliduje.
  – O, tu się z tobą nie zgodzę.
  – To przejdźmy tam.

• – Dlaczego Kazimierz Wielki był wielki?
  – No cóż, powodów jest szereg… Zastał Polskę drewnianą, zostawił murowaną, zreorganizował administrację, nie dał uciskać chłopów…
  – Niedostatecznie! Przed nim królem był Łokietek (…).
  • Zobacz też: Kazimierz III Wielki, Władysław Łokietek

• – Dużo malarzy umiera na zawodową chorobę.
  – Na przepicie?
  – Nie, na malarię.

• Im więcej masz znajomych, tym więcej ludzi ciebie zna.

• Ja bym się też wściekł. Pisze człowiek ambitnie, a tu przychodzi prostak i wszystko rozumie. To jest ewidentna bezczelność!

• Jest u nas wiele ugorów, na których bujnie pleni się chwast społeczny. Urodzeni w niedziele i inne dni świąteczne. Oburęczni mańkuci. Ludzie o lepkich palcach z wyczuleniem na banknoty.

• Kłamstwo ma krótkie nogi i lepkie ręce.

• – Kto będzie trzymał wartę?
  – Po co trzymać. Lepiej związać. To nam rozwiąże ręce. Bardziej potrzebne jest zdobycie języka. No chłopcy, kto na ochotnika?
  – Melduję, że chłopców nie ma, jestem tylko ja.
  – Zuch! Nie dał się długo prosić. Idźcie!

• Lokal zaczęto przysposabiać do przyjęcia gości zagranicznych. Zrywano stare tapety. Wymiatano nieporządnie ubranych. Ktoś pobiegł do domu po sztućce. Babcia klozetowa formowała z gazet porcje toaletowe. Łapano karaluchy i malowano je w łowickie pasy. Do cen dopisywano zera. Stara marża wyrzucona na bruk płakała żałośnie. Ślepy Leon dwudziestogroszówką przedłużał ważność legitymacji Związku Zawodowego Artystów Ludowych. Wieszano lampiony i lepsze widoki. Zamożność rosła w oczach.

• Na dobrym rymie
  Wszystko się trzymie.
  Wszystko się klei,
  Jest po kolei.
  Największa bzdura
  Lepi się w formę.
  Powstają z tego twory potworne.

• Na ławce rozmawia się bardzo dobrze. Zwłaszcza kiedy ławka jest świeżo malowana, a rozmowa się klei.

• – Najsamprzód kaszelek, a potem patataj, patataj, patataj…
  – Prrr!
  – Galopujące suchoty…

• Opchnęli jedno strusie jajo,
  To – jak wiadomo – obiekt duży,
  Na wagę nawet się zgadzało,
  Bo to był tuzin jajek kurzych.

• – Panie! W tym koszyku są dwa koty, a pan mówił, że jeden.
  – Przecież mówiłem, że syjamski.

• Podstawowym warunkiem poznania znajomego jest zawarcie znajomości z osobnikiem nieznanym.

• Po nitce cywilizacji najłatwiej dojść do kłębka nerwów.

• Proszę się nie obawiać, ja jestem tutejszy autochton.

• Przy odrobinie wyobraźni samą zagrychą można się urżnąć.

• – Pytam tak z ciekawości: ile szeryf pod takim nakazem stawia krzyżyków?
  – Jako osoba urzędowa, Jozue, jestem piśmienny, mam pieczątkę z imieniem i nazwiskiem.

• Spacerowali tak, prowadząc dialog na smyczy zdrowego rozsądku.

• – Ta lina ma tylko… jeden koniec!…
  – Może wziąłeś tylko pół liny?

• Taniec załatwia wiele nieśmiałych spraw, na które byśmy się nie zdobyli bez wtóru muzyki.

• Uważajcie przy przechodzeniu przez ulicę. Jeżdżą jak wariaci. Chwila nieuwagi i wpada pan pod auto.

• W końcu sami rozmówcy przestali grać rolę rozmówców. Została goła rozmowa i ona teraz kreowała rozmawiających. Była jedynym powodem, dla którego istnieli. Z całej fizyczności i tożsamości ocalili tylko dwie pary nóg. W sumie cztery. I tak właśnie powstały dialogi na cztery nogi. Jedyny przypadek w dziejach ludzkości, w którym była rozmowa, a nie było rozmówców.
  • Opis: od autorów.

• (…) w noc sylwestrową, na przełomie dwóch sąsiadujących ze sobą lat!

• W okolicach Palichowa, Łaziornej i Kremannowa odkryto bogate w oka pokłady rosołu. Ilość ocenia się i wynik będzie podany do wiadomości. Są to, jak twierdzą specjaliści, jedne z większych pokładów w Europie. W każdym razie jedyne. Jak podaje nasz kolega, zorganizowana pomiędzy mieszkańcami tych okolic błyskawiczna ankieta wykazała, że 67% jest za rosołem, 39% wolałoby inną zupę, np. pomidorową, a… 11% nie ma zdania, bądź przebąkiwało o drugim daniu.

• W tym momencie na przystanku zatrzymał się tramwaj i wesołym dzwonieniem zapraszał do wsiadania. Nie wierzyli własnym oczom. I słusznie. Przystanek był przecież autobusowy. I już mieli wsiąść, kiedy nagle coś ich tknęło. Zamiast jedynki, która jedzie na 3 Maja, stała trójka jeżdżąca na 1 Maja. Chytrość i inteligencja uratowały naszych przyjaciół przed jazdą tramwajem, którego nie było.

• – Wypijesz kieliszeczek?
  – Krakowiaczek.
  – Jaki krakowiaczek?
  – Jeden, łamago, refleksu trochę…
  – Nie sprzeczajmy się. Z naszymi kłótniami na dzisiaj Tetmajer.
  – Co za Tetmajer?
  – Przerwa.

• – Z pomnikowego dzieła Hortensji Krzywko-Paralityckiej pt. Tysiąc i jeden oryginalnych chorób domowych. Zaznaczam, że są to choroby staroświeckie, obecnie raczej nie używane.
  – Dlaczego?
  – Nie ma chętnych.

• – Znajomy mego kolegi kupił od jednego oszusta kilka kamieni milowych. (…) oszukał się, fałszywe były, dały się ustawiać tylko co dwieście metrów.
  – No to stracił na każdym po parę dobrych metrów.

• Znamy następujące choroby, które utrudniały życie i ułatwiały śmierć…