Anna Piwkowska

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Anna Piwkowska (ur. 1963) – polska poetka i eseistka, polonistka.

  • Były już takie miejsca, takie same słowa,
    aksamitne sukienki, szeleszczący jedwab.
    Zawsze na każdą stypę zdążymy się przebrać
    w pożyczone kostiumy. A potem od nowa
    zaczniemy zapominać. Dokąd przyjacielu,
    dokąd prowadzisz nocą moje dawne ciało(...)?
    dlaczego tak mało
    zostało dla nas miejsca w szerokiej przestrzeni?
    Zima. Śnieg grubą warstwą kładzie się na ziemi.
    Dokąd prowadzisz nocą moje chłodne ciało?
  • Krew jest martwa, oddycha resztkami osocza.
    • Źródło: Postscriptum
    • Zobacz też: krew
  • Oszalałam Edypie, jak gdybym umarła.
    • Źródło: Cień na ścianie
    • Zobacz też: Edyp
  • Tylko tam, gdzie są groby i wielkie kurhany,
    i aleje menhirów, i zwykłe kamyki,
    i bryłki ochry dobre do barwienia
    ciał albo ścian w przepastnych, ogromnych pieczarach,
    tylko tam, gdzie jest człowiek wraz ze swoim strachem,
    gdzie więzień własnej trwogi zostawia ślad w glinie,
    tak i my kropkujemy wciąż kartki papieru,
    aby wypełnić pustkę obrazem lub wierszem.
    Tylko tam się spotyka człowiek ze swym bogiem.
    • Źródło: Zakopią nas, zakopią, w proch rozsypią z tomu Farbiarka
    • Zobacz też: grób
  • Wierz mi, jeśli cię kocham, i ty też jeżeli
    tęsknisz po drugiej stronie niedostępnej zony
    nieprzeniknionych światów, szczelnie oddzielony
    żółtą rzeką z powietrza, ognia i metalu,
    jeżeli drżysz od lęku, jeśli płaczę z żalu,
    podaj dłoń, choćby dotknij opuszkami palców
    szklanej szyby sunącej w obrotowym walcu.