Abdullah Ansari

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Grobowiec Abdullaha Ansariego
w Heracie

Abu Ismaïl Abdullah ibn Abi-Mansour Mohammad (1006–1089) – perski pisarz i poeta mistyczny.

Monadżat[edytuj]

(tłum. Albert Kwiatkowski)

  • Boże, całe swe życie zmarnowaliśmy i cierpienia sobie zadawaliśmy i przeklętego Szatana cieszyliśmy; czy byliśmy czy nas nie było bez różnicy jest, ze smutku więc nas wybaw i ku radości prowadzić chciej.
  • Boże, jeśli na całym świecie silne wiatry by wiały, nie zgaszą szczęścia pochodni, a jeśli woda zalałaby świat cały, nie wypłucze czary niedoli.
  • Boże, jeśli spytasz, czego chcemy, zobaczysz, że niczego od Ciebie nie chcemy, a jeśli zechcesz sprawdzić, co mamy, zobaczysz, że niczego nie posiadamy, a jeśli zapragniesz w ogniu nas spalić, zobaczysz, że wytrzymać nie możemy go wcale. Słabi jesteśmy i niczego nie mamy, w posłuszeństwie Tobie czyści i niczym nie skalani, potrzebujący i z pustymi rękami.
  • Boże, jeśli ci, którzy grzechów nie mają, o przebaczenie prosić Cię mają, to ci, którzy są grzeszni, co oni robić mają?
  • Boże, stworzyłeś i nic za to nie chciałeś i życie dałeś i nic za to nie chciałeś, więc przebacz i też nie chciej za to nic, gdyż Bogiem, a nie kupcem jesteś Ty.
  • Boże, wszyscy boją się Ciebie, ja zaś siebie boję się, gdyż z Ciebie jest wszystko, co dobre, a ze mnie wszystko, co złe.

Zobacz też[edytuj]