Ángela Becerra

Ángela Becerra (ur. 1957) – kolumbijska pisarka.

Przedostatnie marzenie

(hiszp. El sueno penultimo; tłum. Elżbieta Komarnicka)

• Ale myślę, że tak naprawdę zakochali się w sobie, zanim jeszcze się poznali. W prawdziwej miłości musi być właśnie tak.

• Jestem niepoprawnym romantykiem, który próbuje przeżyć miłość za pośrednictwem cudzych namiętności.

• Jeżeli szukasz tylko ciała, narażasz się na ryzyko, że nigdy nie znajdziesz prawdziwej miłości.

• Leżeli na podłodze spleceni w majestatycznym, zastygłym ucisku, ubrani od stóp do głów w nowiutkie śnieżnobiałe stroje nowożeńców, a uśmiech na ich twarzach był nieomylnym znakiem łączącej ich miłości.

• (…) ojciec kochał matkę do szaleństwa i chociaż niczego nie posiadali, mieli wszystko.

• Świat dzieli się na tych, którzy mają i tych, którzy umierają z pragnienia, żeby mieć… I nigdy tego nie zmienisz.

• Tu jestem. Nigdy nie odeszłam. Przed Tobą mnie nie było. Po Tobie… Tak wiele: jesteśmy.

• Wszyscy nosimy w duszy jaką nutę, która przestała dźwięczeć… albo też zgubiliśmy ją w naszej drodze przez życie.

• Zapomnieli, jak mówi się niewypowiedziane dotąd słowa, i coś dławiło ich w gardle. To „coś” to były ich serca, ich ciała, ich zakochane dusze, ich łzy, ich śmiech, który wyrywał się na wolność. Nadchodził kres czekania bez końca, martwych godzin, smutnej samotności. Znikły poranki zasnute nieprzyjemną mgłą, noce przepełnione koszmarnymi snami, nicość życia bez sensu, strach przed śmiercią, zaciekła walka o pamięć, ciągłe borykanie się z zapominaniem. Wszystko sprawił boski cud, że byli razem.